Сега, очајнички, при ум шекнат, со молитва кон Бога сум клекнат, за Тој, милостив во Својта сила, да ми најде невеста самовила, што во секоја пролет или лето, за вознес на мојто срце клето, на разбој од црешите по светот опоен килим ќе ткае  со цветот.

Такво срце ти нема чукано -
неговото галапче паѓа
ко камен од небо
и умее да закочи токму
пред твоите цициња
и да им рече Цмок Цмок!

Такви воздишки немаш чуено -
со нивната свила би можел
да ти сплетам толку нежни гаќи
кои дури ни за мене не би ги соблекла!

Такви солзи немаш вкусено -
од нивниот пелин никогаш
не ќе ни помислиш
да останеш очајна стара мома!

Таков јазик немаш сетено -
неговата пустинска жед
ќе ја исцица од тебе и
најскришната капка нектар!

Таква возраст немаш доживеано -
толку сум блиску до смртта
што воопшто не е Мечкин камен
да делкаш црешово топче
за одбрана на твојата република
која ќе вивнува во пламен
од уште малку моја окупација!

(мој препев од француски) автор: Alfred de MUSSET   (1810-1857) ја напишал врз основа на музика на Моцарт. (Vergiss mein nicht)
Тук е нотниот запис, pdf. 700 KB
(Најдолу е анимиран видео-клип на модерна верзија на таа музичка тема, на германски)

Rappelle-toi СЕТИ СЕ   Сети се кога со срамежлива роса рујна зора му го отвора на сонцето својот волшебен кревет; сети се кога ноќта задумана, со поглед корав заминува соблекувајќи го својот сребрен превез; на повикот за лезет кога со леко задишани гради те кани вечерта со звуци на сенки да се сладиш, на дрвото да му чуеш корен кога мрмори со глас морен: сети се!
Сети се, кога животите ни судба клета засекогаш ги одвои со амбис длабок го попари моето срце за да не лета, да биде безнадежно, очајно и слабо; но иако прогонство луто го толчи тоа љуби и никогаш нема да молчи; иако крв од него блика засекогаш тебе ти вика: сети се!
Сети се кога земја студна конечно ќе ме викне срцето мое скршено во неа да најде почин; сети се кога на гробот цвет самичок ќе никне дека нема ги веќе да те милуваат мојте очи; но од него ќе излезе мојата бесмртна душа ко верна сестра ќе те потсетува да слушаш како во ноќта мојата сенка клечи изгладнета и стенка: сети се! ================ (оригиналот) Alfred de MUSSET   (1810-1857)
(Vergiss mein nicht)
(Paroles faites sur la musique de Mozart)

Rappelle-toi

Rappelle-toi, quand l"Aurore craintive
Ouvre au Soleil son palais enchantй ;
Rappelle-toi, lorsque la nuit pensive
Passe en rкvant sous son voile argentй ;
A l"appel du plaisir lorsque ton sein palpite,
Aux doux songes du soir lorsque l"ombre t"invite,
Ecoute au fond des bois
Murmurer une voix :
Rappelle-toi.

Rappelle-toi, lorsque les destinйes
M"auront de toi pour jamais sйparй,
Quand le chagrin, l"exil et les annйes
Auront flйtri ce coeur dйsespйrй ;
Songe а mon triste amour, songe а l"adieu suprкme !
L"absence ni le temps ne sont rien quand on aime.
Tant que mon coeur battra,
Toujours il te dira
Rappelle-toi.

Rappelle-toi, quand sous la froide terre
Mon coeur brisй pour toujours dormira ;
Rappelle-toi, quand la fleur solitaire
Sur mon tombeau doucement s"ouvrira.
Je ne te verrai plus ; mais mon вme immortelle
Reviendra prиs de toi comme une soeur fidиle.
Ecoute, dans la nuit,
Une voix qui gйmit :
Rappelle-toi.

Кога стар ќе си умрам,ќе го има блогов, дигиталните коски не ќе му се скапат; за некои заебанти ќе сум Люпчо богот сеуште распнат за потсмешлив напад.   Тогаш и коментар ќе може да се даде, за секое его згода тројно да ми врати зашто иронично на живо сум го јадел а сметката нејќев веднаш да се плати.   За отровни стрели ќе е блогов пикадо  иако ќе е покул томaхавки да се џитка; и додека ќе крчкам во казанот на адот надеж не ќе даде сосем да се свиткам.   Оти- ќе прогледа твојта љубов слепа, кај тебе под старост весело ќе вивне; и знам дека секого машки ќе го тепаш ако на блогов се дрзне и само да кивне. ****

Наслов: Tristesse Автор: Alfred de Musset (1810-1857) Мој препев

ТАГА Силата моја и сета бодрост, смеата, милите мажи и жени - ги загубив со мојата гордост што ме убеди дека сум гениј.   Вистината другар ми стана , и` верував ко на седа брада но штом ја осетив и сфанав започнав од неа да се гадам!   А сепак таа вечна ме следи, да се игнорира ич не вреди колку и товарот да е мачен!   Секогаш Бог одзив ми бара а јас со него многу се карав па затоа и често си плачев! ====================== Еве го оригиналот
Alfred de Musset (1810-1857) Tristesse J"ai perdu ma force et ma vie, Et mes amis et ma gaietй; J"ai perdu jusqu"а la fiertй Qui faisait croire а mon gйnie.   Quand j"ai connu la vйritй,  j"ai cru que c"йtait une amie; Quand je l"ai comprise et sentie, J"en ai йtй dйgoыtй.   Et pourtant elle est йternelle, Et ceux qui se sont passйs d"elle Ici bas ont tout ignorй.   Dieu parle, il faut qu"on lui rйponde. Le seul bien qui me reste au monde Est d"avoir quelques fois pleurй.

Моја песна, направена според онаа на Леонард Коен, “Илјада бакнежи длабок“ , чиј препев и линк до видео-клипот ги имате најдолу во овој пост.
Илјада завети плиток
1.

 

Беше тоа кога и Исус Христос проба па во мирц-каналот женска си фана а јас, веќе загазен во старечка доба, се заплеткав во магијата на Моргана; што породи потсмеви јавни и скришни, сакати за фактот дека слаб е штитот спрема чупиња дваесетидвегодишни штом бракот ти е илјада завети плиток. 2. И бев тогаш Исак наивен, дека жртва на Бога сум, за показ на вера ветена, опело на една љубов, што веќе мртва, мумија со омразно трпение оплетена, ко Ноевата барка пловеше долж море со никаде на повидок патоказ читок дека калем-гранки сме на ист корен а бракот беше илјада завети плиток. 3. И беше ли чудна надежта што плени за прчовита слобода на еден Пикасо: под старост да расплодам уште гени, та така од с`клет да препукне часот настрвен за разделба од мојот живот минат дотогаш во утробата на китот насукан на остров и спрпелкан диво во океан тага илјада завети плиток. 4. И како Јонас кога излегов на јасник со аџами-самовилата да се сплетам, горда на играта,таа ми посла басни: та дека пребрзо во скутот и` летам, та дека сум бил непотковано прле сјуначено да биде Сизиф од митот, камен да дигам што не е ни фрлен од Пантеонот илјада завети плиток. 5. Еве ме, ранет, со копнежи начнат, од лажна љубов исфрлен на суво, трудбеник чесен на работа рачна воскреснувам ген во измамно руво за вечна слава на патетика плачна што знаме вее со моето име лито да остане спомен за сторија мачна кога имав ум илјада завети плиток )))) **********************
ИЛЈАДА БАКНЕЖИ ДЛАБОК Мој слободарски препев на сонгот на Леонард Коен кој можете да го исслушате ТУКА 1.
Ждребиња трчаат,чупиња пупат,
предизвик за ќарот те пецка;
добиваш понекогаш, и на клупа -
длабиш мала победничка рецка.
Непобедлив пораз те кани -
и пак делењето ти е слабо;
од јавето амбис те брани
илјада бакнежи длабок.
2.
За вадење и измама се стегнав,
си се вратив во Буги селото;
но, изгубив стис и си легнав
во прегратката на Ремекделото.
Предолга трка мене ме чека
и ал завети дадени на Бог
но уште зорле за живот пекам
илјада бакнежи длабок.
3.
И некогаш ноќе, јас тегаво итам
беден и кроток, турнат на работ,
со стегнато срце ловам ритам -
илјада бакнежи длабок.
4.
Од сите страни сме сардисани
границата морска за сите е иста;
мршојадци сме шашардисани
во потрага по мирен пристан.
На бродска палуба еве ѕвонам
ја славам цврстината на дабот;
но,кандисувам во него да тонам
илјада бакнежи длабок.
5.
За вадење и измама спремен
во улицата Буги пак се мувам;
да се менат зар дојде време
даројте што сакав да ги чувам?
И тиха е мислата што чека
мур да удри на времето забот;
освен што заборавив дека -
илјада бакнежи е длабок.

(рефрен)

И некогаш ноќе, јас тегаво итам
беден и кроток, турнат на работ,
со стегнато срце ловам ритам -
илјада бакнежи длабок.

(рефрен)

Ждребиња трчаат,чупиња пупат,
предизвик за ќарот те пецка;
добиваш понекогаш, и на клупа -
длабиш мала победничка рецка.
Непобедлив пораз те кани -
и пак делењето ти е слабо;
од јавето амбис те брани
илјада бакнежи длабок.
===============================
А еве го текстот на англиски:

“A Thousand Kisses Deep”

The ponies run, the girls are young,
The odds are there to beat.
You win a while, and then it’s done –
Your little winning streak.
And summoned now to deal
With your invincible defeat,
You live your life as if it’s real,
A Thousand Kisses Deep.

I’m turning tricks, I’m getting fixed,
I’m back on Boogie Street.
You lose your grip, and then you slip
Into the Masterpiece.
And maybe I had miles to drive,
And promises to keep:
You ditch it all to stay alive,
A Thousand Kisses Deep.

And sometimes when the night is slow,
The wretched and the meek,
We gather up our hearts and go,
A Thousand Kisses Deep.

Confined to sex, we pressed against
The limits of the sea:
I saw there were no oceans left
For scavengers like me.
I made it to the forward deck.
I blessed our remnant fleet –
And then consented to be wrecked,
A Thousand Kisses Deep.

I’m turning tricks, I’m getting fixed,
I’m back on Boogie Street.
I guess they won’t exchange the gifts
That you were meant to keep.
And quiet is the thought of you,
The file on you complete,
Except what we forgot to do,
A Thousand Kisses Deep.

(рефрен)

And sometimes when the night is slow,
The wretched and the meek,
We gather up our hearts and go,
A Thousand Kisses Deep.

(рефрен)

The ponies run, the girls are young,
The odds are there to beat.
You win a while, and then it’s done –
Your little winning streak.
And summoned now to deal
With your invincible defeat,
You live your life as if it’s real,
A Thousand Kisses Deep.

Ова е мој препев на песната

СИНА ПТИЦА од американскиот писател Чарлс Буковски Во срцево имам сина птица
што сака да излета надвор
ама јас сум строг со неа,
и` велам, седи си мадро,
не допуштам никому
да те види. Во срцево имам сина птица
што сака да излета надвор
ама јас ја чистам со виски
и тутунски чад
па курвите и шанкерите
и продавачките во дуќаните
никогаш и не знаат за неа. Во срцево имам сина птица
што сака да излета надвор
ама јас сум многу строг со неа
и` велам чучи си таму,
зарем сакаш да ме туриш во беља,
да ги заебеш работите
па да се намали продажбата
на моите книги во Европа? Во срцево имам сина птица
што сака да излета надвор
ама јас сум многу паметен
и ја пуштам само ноќе понекогаш,
кога сите спијат.
И` велам, знам дека си ми внатре
не биди тажна.
Потоа ја враќам назад
а таму таа си попејува малку ,
не ја оставам сосема да ми умре
и ние си спиеме заедно како
во некој наш таен пакт
што е доволно угодно
за човек да се расплаче
ама јас не сум расплакан -
а вие? Еве го оригиналот: Bluebird Charles Bukowski there’s a bluebird in my heart that
wants to get out
but I’m too tough for him,
I say, stay in there, I’m not going
to let anybody see
you.there’s a bluebird in my heart that
wants to get out
but I pur whiskey on him and inhale
cigarette smoke
and the whores and the bartenders
and the grocery
never know that
he’s
in there.

there’s a bluebird in my heart that
wants to get out
but I’m too tough for him,
I say,
stay down, do you want to mess
me up?
you want to screw up the
works?
you want to blow my book sales in
Europe?

there’s a bluebird in my heart that
wants to get out
but I’m too clever, I only let him out
at night sometimes
when everybody’s asleep.
I say, I know that you’re there,
so don’t be
sad.
then I put him back,
but he’s singing a little
in there, I haven’t quite let him
die
and we sleep together like
that
with our
secret pact
and it’s nice enough to
make a man
weep, but I don’t
weep, do
you?
========
Има и блог Сина птица

Од најновиот албум на Рамбо Амадеус, еве ви го текстот на насловната нумера
ХИПИШИЗИК МЕТАФИЗИК
===========
За полесно да ви ја доловам тематиката на оваа нумера,
ќе ви раскажам една древна монголска басна: Кој има сила и нерви – тој везден војува;
Кој има сила а нема нерви – тој аргатува;
Кој има и нерви и памет – тој командува;
Кој има и памет и сила – олимпискиот огин го распалува;
Кој има и сила и памет и нерви – снима порно-филмови; Хипишизик, Метафизик А кој има нерви а нема ни сила ни памет -
него измамниот комар го привлекува;
Кој има памет а нема ни сила ни нерви -
евааа, само поет може да биде -
поетската тага е преголема,
има рима ама смисла нема … нема! Кој нема сила, ни памет ни нерви,
кој нема ни сила ни памет ни нерви,
кој нема ни сила ни памет ни нерви -
тој е вистински Хипишизик Метафизик! Хипишизик Метафизик!
Хипишизик Метафизик!
Хипишизик Метафизик! Хипишизик Метафизик е над реалната состојба,
хахахахахаха
челикот на логиката со леснотија го сече и витка
па повторно го заварува!
Хипишизик Метафизик е над реалната состојба,
хахахахахаха
челикот на логиката со леснотија го сече и витка
па повторно го заварува!

Ова е моја верзија на една песна која германскиот поет Хајне ја препеал од турски јазик.

МАЈНЕ ХАЈНЕ Во примрак, кај водоскокот
што млаз по млаз си џитка,
султанија намигаше со око
мирисна како ѓулова китка. А секој ден, ѓоа токму тогаш
за на вода му дошол редот,
младиот роб, нога пред нога,
зјаеше по неа со лице бледо. Запикаса султанија млада
па нагло му пријде и рече:
“Не копнеј, еве ќе ти дадам
да ме ковеш цела вечер!“ А тој жален глава сведна,
од срам ко восок се стопи
за судбината своја бедна -
оти султанот му го шкопи.

Ова е моја поема за тоа кој и зошто ја изградил Глувчешката кула на реката Рајна

БАЖДАР НА РАЈНА 1. На пловната Рајна, во мирна доба, гусареше Шварц со дружина млада но посака полесен бизнис да проба па крепост изгради на речната ада. 2. Осуммината синови дружина му беа, топови наместија од шведски челик - лотките со баждар ко гуски ги кубеа, златници трупаа, вредни како пчели. 3. Жалба од трговците долж цела Рајна и до будното уво на кајзерот допре па размисли мудро и со мисија тајна Шварцовиот зулум реши да го сопре. 4. Му прати понуда највитешки чесна - кај него да служат, гардата да личи; но Шварц надуен сал пцост тресна - кајзерот со џамче нека ми го бричи. 5. Виде кајзерот дека Шварц е дибек но не сакаше борба и загуби мачни туку девет глумици, за секого либе, прати да ги замајат гусарите алчни. 6. Шварц и синовите позаспаа опиени од љубовно вино со буника полно а во окови,од шведски челик лиени, кај кајзерот се најдоа врзани болно. 7. Пресудата негова, праведна и брза, реши на сите нив глава да се сече но Шварц крајот не го прими со мрза туку ваква претсмртна желба рече: 8. Кајзеру честит,ти господар си мудар, светот како татковци обата не` гледа; колку зачекорам по џелатовиот удар толкумина поштеди од моите чеда. 9. Му ја одобри кајзерот желбата лита на баждарџи-шефот што му текна и тој во дворот,пред подбивна свита, со грб свртен, на џелатот му клекна. 10. Синовите збиено, попреку, во штама, чекаа на ред,со луда надеж за кратко, кога мечот остар, во извежбан замав, ја стркала главата на нивниот татко. 11. И бидна чудо – снагата што не падна со дивјачки порив на нозе се крена и осум чекори изброи за спас гладна дури крв џиткаше од вратната вена. 12. Целосно се исполни дадениот збор, синовите на островот најдоа почин како баждарџии на кајзеровиот двор - оти ќаровна идеја не бива да се кочи. ========

Моја поема според една германска легенда.

1.
Реката Рајна со легенди е накитена,
и еве една што лесно ќе се сфати -
за владика дрзок со глава усвитена,
како морничаво гревот си го плати.
2.
Векот десетти си го токмеше крајот
а слободен Бинген со китните села
токму помислија дека кај нив е рајот
кога црковна шепа ги пороби врела.
3.
Владиката од Мајнц, Хато Втори,
со своите сурови платенички орди
на се`данок воведе, дури и за ќори,
и пропиште градот и селата горди.
4.
Дури и Бог побегна, навјаса суша,
нема жетва и немаштија се шири
а данок се збира и ропот се слуша -
аман владико,гладта да ја смириш.
5.
И сето злато владиката им го собра
преку море да набави храна за спас,
не мина многу па вест пушти добра -
“во дрвениот амбар ќе ви делам јас!“
6.
Радосно збутани татковци и мајки
за дечиња да добијат барем залак
не ни видоа дека вратата со шајки
војници ја коват и амбарот го палат.
7.
Таа глетка и на Рајна здив и` сопре,
брановите заборавија да плискаат;
а до светот виц од владиката допре -
“селаните ко глувци в огнот пискаа!“
8.
А кога весел во замокот си се врати
од глувци го сардиса глутница дива;
исплашен, тој со лотка лимја фати
на островот во Рајна, во кулата сива.
9.
Разумот му шепна и така спокој најде
дека глувците нема Рајна да ја минат
па утешен во пределот на сонот зајде
сам на себе Господ и на милоста инат.
10.
Илјадници глувци во Рајна се втурнаа
стотици се удавија, стотици допловија
и гладно на заспаниот владика јурнаа -
ко во закован запален амбар го уловија.
11.
Залудно тој Бога го молеше со пискот,
за секоја детска солза глушец го апна;
умре изглодан, како пример за нискост
на силник што на својот народ стапна.