Ова е мој препев на песната “За ѓаволот“ од рускиот поет Владимир Висоцки.
1
Од осаменост јас станав пијаница за пример
и ноќум започна врз мене гласовна пресија:
слушам еднаш, ме вика некој по татково име
кога, што ќе видам, ѓавол – ете ти чудесија!
Ѓаволот си молчи, ни фалба ни прекор,
а јас се осмелив и тивкичко му реков:
2
“Јас, со коњак се изнапив и сум дрво,
а ти, галиба, си пиеш шпиритус чист!
Послушај ти, ѓаволченце мое прво,
седи со мене, брат, ти ко мене си ист!
Белким не си плашлив, имаш вера цврста,
слези ми од рамењата, нема да те крстам!“
3
И отвори уста ѓаволот, не му била со резе,
го знаел Борисов, пијаница што ни е шеф;
ѓаволот се задавуваше голтајќи леб за мезе
и пиеше од коњакот, се наливаше со ќеф.
Сврши коњакот но јас не сум плачна чупа,
ќе отидеме до танц-салата и нов ќе купам.
4
Но уморен сум, па ѓаволот заминува сам…
Спијам ко заклан, одново ѓавол, се думам,
дали тој пак мене ми се привидува, не знам,
или тоа и јас нему привидение му глумам.
Ѓаволот опцу со една антологиска пцоста
ме бакна и ме освои со таа тактика проста.
5
Му се изнасмеав до задавување и го прашав
како таму во адот нашите пијаници се држат,
се зборува дека ги подготвуваат за во каша,
дека ги фламбираат и на шпиритус ги пржат.
Ѓаволот пак опцу и рече дека и таму често
погрешни луѓе ставаат на погрешно место.
6
Се разденило, прозорецот со сонце е китен,
на ѓаволот чашка за мамурлакот му сипам
а тој исчезнал, како сламка во речен вител,
но јас сепак го чекам пред мене да срипа.
Не оти сум нешто штракнат туку само знам -
да пиеш со ѓаволот е подобро одошто сам.

 

Еве го оригиналот:

Про черта ♫
1
У меня запой от одиночества -
По ночам я слышу голоса…
Слышу – вдруг зовут меня по отчеству, -
Глянул – черт, – вот это чудеса!
Черт мне корчил рожи и моргал,
А я ему тихонечко сказал:
2
«Я, брат, коньяком напился вот уж как!
Ну, ты, наверно, пьешь денатурат…
Слушай, черт-чертяка-чертик-чертушка,
Сядь со мной – я очень буду рад…
Да неужели, черт возьми, ты трус?!
Слезь с плеча, а то перекрещусь!»
3
Черт сказал, что он знаком с Борисовым -
Это наш запойный управдом, -
Черт за обе щеки хлеб уписывал,
Брезговать не стал и коньяком.
Кончился коньяк – не пропадем, -
Съездим к трем вокзалам и возьмем.
4
Я устал, к вокзалам черт мой съездил сам…
Просыпаюсь – снова черт, – боюсь:
Или он по новой мне пригрезился,
Или это я ему кажусь.
Черт ругнулся матом, а потом
Целоваться лез, вилял хвостом.
5
Насмеялся я над ним до коликов
И спросил: «Как там у вас в аду
Отношенье к нашим алкоголикам -
Говорят, их жарят на спирту?»
Черт опять ругнулся и сказал:
«И там не тот товарищ правит бал!»
6
…Все кончилось, светлее стало в комнате, -
Черта я хотел опохмелять,
Но растворился черт как будто в омуте…
Я все жду – когда придет опять…
Я не то чтоб чокнутый какой,
Но лучше – с чертом, чем с самим собой.

Висоцки умрел на 42 години, како последица на алкохолизам и прекумерна употреба на дроги.
http://sh.wikipedia.org/wiki/Vladimir_Visocki#Kasne_godine

Ова е мој препев на песната “Градска романса“ од рускиот поет Владимир Висоцки.
1
Еднаш додека низ градот бесцелно талкав,
минувачи двајца сум ги бутнал ко за смеа,
в милиција се оправдав за случката жалка
и таму ја видов – и направо умрев по неа.
2
Не знам за што таа таму точно дојдена беше,
па така претпоставив дека пасош ќе да вади -
беше млада и прекрасна и веднаш бев решен
да ја следам и да ги освојам нејзините гради.
3
Појдов по неа и запомнив каде точно седи
па иако ко уличен гамен животот го минам,
се напив за храброст и со уста што меди,
ја поканив в ресторан на вечеричка фина.
4
По улица, таа на машките се насмевнуваше,
мене љубомора ме камшикуваше сообразно:
на еден му опнав ќотек зашто му следуваше -
ишарет ѝ направи намигнувајќи безобразно.
5
Потоа, со кавијар залчиња в уста ѝ ставав,
како потоци истекуваа парите од џебот мој,
па и на музикантите многу порачки давав -
ја дотеравме и до “Еден бакнеж, песни рој!“
6
Ѝ ветував до небо, дека таа е мој свет грал,
се чудев како досега еден без друг сме могле,
- дека пет дена веќе не сум апашкиот крал
бидејќи таа ми станала љубов на прв поглед.
7
Ѝ зборував дека без неа животот ми е нула,
се дотерав дур до солзи, грло ми се стегна,
а таа ми рече дека поубава беседа не чула
и дека за пари може веднаш да ја легнам.
8
Ми зовре горчина во крвта, изгубив сила
и на птицата ѝ акнав само една шлаканица,
бидејќи мојата љубов на прв поглед била
приведена курва во милициската станица.

 

*************************
Ова е оригиналот:
1
Я однажды гулял по столице – и
Двух прохожих случайно зашиб, -
И, попавши за это в милицию,
Я увидел ее – и погиб.
2
Я не знаю, что там она делала, -
Видно, паспорт пришла получать -
Молодая, красивая, белая…
И решил я ее разыскать.
3
Шел за ней – и запомнил парадное.
Что сказать ей? – ведь я ж – хулиган…
Выпил я – и позвал ненаглядную
В привокзальный один ресторан.
4
Ну а ей улыбались прохожие -
Мне хоть просто кричи «Караул!» -
Одному человеку по роже я
Дал за то, что он ей подморгнул.
5
Я икрою ей булки намазывал,
Деньги прямо рекою текли, -
Я ж такие ей песни заказывал!
А в конце заказал – «Журавли».
6
Обещанья я ей до утра давал,
Повторял что-то вновь ей и вновь:
«Я ж пять дней никого не обкрадывал,
Моя с первого взгляда любовь!»
7
Говорил я, что жизнь потеряна,
Я сморкался и плакал в кашне, -
А она мне сказала: «Я верю вам -
И отдамся по сходной цене».
8
Я ударил ее, птицу белую, -
Закипела горячая кровь:
Понял я, что в милиции делала
Моя с первого взгляда любовь…

  Ова е мој препев на песната “Тетоважа“ од рускиот поет Владимир Висоцки.

 

1
Со другар ми еднаш бевме платонски дует,
ти беше нашиот копнеж дур бевме млади;
твојот лик, Вале, во душава ми беше цвет
а Аљоша те беше вцртал на своите гради.
2
На станицата, при збогувањето неизбежно,
реков дека ти секогаш ќе си ми мил спомен
а Аљоша рече, погорделиво и многу нежно,
дека тој за тебе обезбедил изложбен домен.
3
И ај сега реши кому од нас потешко му паѓа
споменот за тебе никогаш да не ни згасне:
кај Аљоша твојот профил сал насмевки раѓа
а во мојата душа ти си вкопана и раснеш.
4
А кога споменот за тебе почне да ме боли,
си признавам ама ти не ме сметај за тапа:
го молам Аљоша да си покаже гради голи
за во твојот профил со часови да зјапам.
5
За болката моја со уметност да ја смирам,
неодамна еден друг пријател чудо створи:
откај Аљоша тој кај мене те прекопира
и сега ти на градиве и однадвор ме гориш!
6
Ти поблиска ми стана и морам да кажам,
иако за пријател не се кажува дума лоша:
дека мојата, односно, твојата тетоважа
подобра и поубава е од онаа на Аљоша.

Еве го оригиналот: 

Татуировка ♫

1
Не делили мы тебя и не ласкали,
А что любили – так это позади.
Я ношу в душе твой светлый образ, Валя,
А Леша выколол твой образ на груди.
2
И в тот день, когда прощались на вокзале,
Я тебя до гроба помнить обещал, -
Я сказал: «Я не забуду в жизни Вали». -
«А я тем более», – мне Леша отвечал.
3
А теперь реши, кому из нас с ним хуже,
И кому трудней – попробуй разбери:
У него твой профиль выколот снаружи,
А у меня – душа исколота внутри.
4
И когда мне так уж тошно, хоть на плаху, -
Пусть слова мои тебя не оскорбят, -
Я прошу, чтоб Леша расстегнул рубаху,
И гляжу, гляжу часами на тебя.
5
Но недавно мой товарищ, друг хороший,
Он беду мою искусством поборол, -
Он скопировал тебя с груди у Леши
И на грудь мою твой профиль наколол.
6
Знаю я, друзей своих чернить неловко,
Но ты мне ближе и роднее оттого,
Что моя, верней – твоя, татуировка
Много лучше и красивше, чем его.

и препев на бугарски: