Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.114 1. На умот мој, што ти го круниса со милни ласки, како на екс, монархистичка чума му се случила зашто иако моето око набљудува реални скаски твојата љубов на ваква алхемија го принаучила: 2. чудовиштата грозни и нешта збрчкани ко згура ги претвора во ангели кои сите на тебе личат; во совршенство преобликува секаква креатура за веднаш со ортакот око замаени да се дичат. 3. О, ама слатка чаша беше тоа од мојот вид и мојот ум кралски ја испи на срце гладно; на неговата палата и` доѕидаа ласкав ѕид со џам од кој се` изгледа убаво и складно. 4. А ако чашата отров беше, окото прво ја проба па пред умот-крал нема да одговара за злоба. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 114   Or whether doth my mind, being crowned with you, Drink up the monarch’s plague, this flattery? Or whether shall I say mine eye saith true, And that your love taught it this alchemy, To make of monsters and things indigest Such cherubins as your sweet self resemble, Creating every bad a perfect best As fast as objects to his beams assemble? O ’tis the first; ’tis flattery in my seeing, And my great mind most kingly drinks it up. Mine eye well knows what with his gust is greeing, And to his palate doth prepare the cup. If it be poisoned, ’tis the lesser sin That mine eye loves it and doth first begin. ======== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.113 1. Штом те напуштив, окото ми е во мојот ум, за надвор е ослепено, нова улога си згоди, изгледа ококорено како да ќе следи друм, а се`навнатре гледа и кон таа цел ме води. 2. Од птиците, од китките и од се` што е видено, окото внатре во срцето сликите не ги вселува туку се` што надвор фатило веќе му е отидено па и умот така абер за надвор не споделува. 3. Може красни или грди глетки му се здале, многу слатка милосност или грбава слика, рид ил`море, ден ил`ноќ, гавран ил`галеб - сето тоа окото го обликува во твојот приказ. 4. Неспособен за друго, сал во тебе се вглавил, мојот многу чесен ум окото нечесно го прави.   =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 113   Since I left you, mine eye is in my mind, And that which governs me to go about Doth part his function, and is partly blind, Seems seeing, but effectually is out; For it no form delivers to the heart Of bird, of flow’r, or shape which it doth latch. Of his quick objects hath the mind no part, Nor his own vision holds what it doth catch; For if it see the rud’st or gentlest sight, The most sweet favor or deformиd’st creature, The mountain, or the sea, the day, or night, The crow, or dove, it shapes them to your feature. Incapable of more, replete with you, My most true mind thus makes mine untrue. ========= Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.112 1. Твојата љубов и сожал ми го избришаа јадот од скандал долен што на лице ми удри печат; тело ти ми раззелени и тоа пак ми е младо, сеедно ми е дали добар или лош ќе ме речат. 2. Ти си сиот мој свет и јас единствено примам твојот јазик веродостојно да ме фали или куди. Надвор од тебе ме нема, ниту некој друг има што може да го смени она кое ти ми го нудиш. 3. Во многу длабок амбис сите грижи ги фрлив за тоа што друг ќе прос`ска како змија луда, со лаги да ми ласка или да ме прави брлив. Така се оградив зашто ваква правда нудам: 4. во мојата решеност ти така цврсто си вкопан што светот постои само ако ти си му стопан. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 112   Your love and pity doth th’ impression fill Which vulgar scandal stamped upon my brow; For what care I who calls me well or ill, So you o’er-green my bad, my good allow? You are my all the world, and I must strive To know my shames and praises from your tongue; None else to me, nor I to none alive, That my steeled sense or changes right or wrong. In so profound abysm I throw all care Of others’ voices, that my adder’s sense To critic and to flatt’rer stoppиd are. Mark how with my neglect I do dispense: You are so strongly in my purpose bred That all the world besides methinks y’are dead. ======= Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.111 1. О, знам, мојата злобна Фортуна ти ја кориш, таа богиња виновна за моите штетни дела, која на животот му одреди за леб да се бори ко палјачо на бина, за смеа на јавност цела. 2. Така моето име го доби жигот `пишман-аџија` и репутацијата во повеќето му е избербатена со она што го работи, како раката на бојаџија: жали ме, со желба чистотата да ми е вратена. 3. Додека ко послушен пациент лекот ќе го пијам, тој резок оцет против чумата на моето паѓање, ќе нема горчило од кое би сакал да се скријам, и ќе трпам страдање само да биде ново раѓање. 4. Сожали ме, драг пријателе, и сигурно очекувај, дека и самото твое сожалување ќе ме излекува. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 111   O for my sake do you with Fortune chide, The guilty goddess of my harmful deeds, That did not better for my life provide Than public means which public manners breeds. Thence comes it that my name receives a brand, And almost thence my nature is subdued To what it works in, like the dyer’s hand: Pity me then, and wish I were renewed, Whilst like a willing patient I will drink Potions of eisel ‘gainst my strong infection; No bitterness that I will bitter think, Nor double penance, to correct correction. Pity me then, dear friend, and I assure ye, Ev’n that your pity is enough to cure me. ======== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.110 1. Аман, вистина цела е дека ваму-таму шарав и самиот си се правев палјачо на јавна сцена, во старите прекршоци нови афектации барав па и мислите си ги продавав по ефтина цена. 2. Верно е дека на реалноста гледав без радост, а олеко бев вовлечен и во некаква езотерија, но излетите настрана ми дадоа нова младост и дека ти си најдоброто од љубовта ме уверија. 3. Нека биде што ќе биде, сега сето тоа сврши и апетитот никогаш веќе нема да го острам, со нова авантура која може срце ќе ми скрши; ти си ми бог на љубовта, вистината е проста. 4. Пожели ми добредојде, ти небо седмо мое, за твоите најљубени гради и јас сум скроен. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 110   Alas ’tis true, I have gone here and there, And made myself a motley to the view, Gored mine own thoughts, sold cheap what is most dear, Made old offenses of affections new. Most true it is that I have looked on truth Askance and strangely; but by all above, These blenches gave my heart another youth, And worse essays proved thee my best of love. Now all is done, save what shall have no end; Mine appetite I never more will grind On newer proof, to try an older friend, A god in love, to whom I am confined. Then give me welcome, next my heav’n the best, Ev’n to thy pure and most most loving breast. ======== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.109 1. О, не речи никогаш дека во срцево бев лажен или дека отсутноста мојата љубов ја смалила; но, ми беше полесно и станував се` поснажен оти мојата душа во твоите гради се навалила. 2. Тие се моја куќа на љубовта и ако бев мрдач, како што се они, јас повторно ќе си се вратев, токму навреме, неизменет и без маската грда, и самиот на себе светата вода ќе си ја платев. 3. И јас сум од крв и месо, со слабост сардисан, и мене природата ми го повела срцето бедно; но апсурдно е да се мисли дека ќе кандисам - за ќеф на стојко да си оставам момиче медно. 4. Вселената ширна ни за стојко не е вредна освен сето мое во неа – мојата роза чедна. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 109   O never say that I was false of heart, Though absence seemed my flame to qualify. As easy might I from myself depart As from my soul, which in thy breast doth lie. That is my home of love; if I have ranged, Like him that travels I return again, Just to the time, not with the time exchanged, So that myself bring water for my stain. Never believe, though in my nature reigned All frailties that besiege all kinds of blood, That it could so preposterously be stained To leave for nothing all thy sum of good. For nothing this wide universe I call, Save thou, my rose; in it thou art my all. ========== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.108 1. Има ли во мојот ум уште мастило за моето перо кое веќе не ти ја открило мојата вистинска душа? Што ново да му се понуди на љубопитко-ѕверот, за мојата љубов и за твоите заслуги да слуша? 2. Нема, момче мило, само сеуште ко божји пастир морам секој ден едно исто да го пеам како пример, ти мој, јас твој, ко нови си ги чешам старите красти, на ист начин како кога првпат го светев твоето име. 3. Така, од љубовта вечна новиот љубовен случај со прашината и трошната старост не е хранет, ниту неизбежните брчки занаетот од неа го учат туку древност на новата дава за вечна да стане. 4. Повторно ја откривам нашата љубов како свежа онаму кајшто во времето нејзините коски лежат. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 108   What’s in the brain that ink may character Which hath not figured to thee my true spirit? What’s new to speak, what now to register, That may express my love or thy dear merit? Nothing, sweet boy; but yet, like prayers divine, I must each day say o’er the very same, Counting no old thing old, thou mine, I thine, Ev’n as when first I hallowed thy fair name. So that eternal love in love’s fresh case Weighs not the dust and injury of age, Nor gives to necessary wrinkles place, But makes antiquity for aye his page, Finding the first conceit of love there bred Where time and outward form would show it dead. ========= Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.107 1. Ниту моите стравови ниту пророчката душа, која на светов му проповеда гајтан свилен, ќе ја зауздаат мојата љубов за да ги слуша - дека, божем, осудени на зла судба сме биле. 2. Тажните пророци со смеа самите се урнисаа оти месечината мртва сега па е и помрачена; неизвесностите сигурно самите се крунисаа и маслинка на мирот на вечноста е закачена. 3. И така сега со капките на ова најмелем-време љубовта ми е свежа и смртта не ќе ме прими па, навредена, ќе бара глупак од мутаво племе оти за инат ќе живеам во овие скромни рими. 4. Спомениците на тираните времето ги урива а во стихот мој, ти љубена, вечно ќе си жива. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 107   Not mine own fears, nor the prophetic soul Of the wide world dreaming on things to come, Can yet the lease of my true love control, Supposed as forfeit to a cуnfined doom. The mortal moon hath her eclipse endured And the sad augurs mock their own presбge; Incertainties now crown themselves assured, And peace proclaims olives of endless age. Now with the drops of this most balmy time My love looks fresh, and death to me subscribes, Since spite of him I’ll live in this poor rhyme, While he insults o’er dull and speechless tribes. And thou in this shalt find thy monument, When tyrants’ crests and tombs of brass are spent. ====== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.105 1. Идолатрија да не се нарекува љубовта моја ниту мојата љубена како идол да се смета иако сите мои песни само за неа се ројат, за неа едната, единствена, за многу лета. 2. Љубезна е љубената денес а и утре ќе биде, постојано упорна во одличност и чудесија; и затоа мојот стих за неа е постојано свиден, едино таа му е тема достојна за експресија. 3. Убавината, љубезноста и вистината ми се теми тоа свето тројство за другите зборови ми е маја; сета моја фантазија како три во едно ја спремив зашто само во мојата љубена трите теми трајат. 4. Убавината, љубезноста и вистината живеат осамени но првпат сите три заедно кај љубената се врамени. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 105   Let not my love be called idolatry, Nor my belovиd as an idol show, Since all alike my songs and praises be To one, of one, still such, and ever so. Kind is my love today, tomorrow kind, Still constant in a wondrous excellence; Therefore my verse to constancy confined, One thing expressing, leaves out difference. Fair, kind, and true is all my argument, Fair, kind, and true, varying to other words; And in this change is my invention spent— Three themes in one, which wondrous scope affords. Fair, kind, and true have often lived alone, Which three, till now, never kept seat in one. ======== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.104 1. За пријателот мој убав вистина нека се прими дека не старее и убавината сеуште му цвета ко првпат што го видов пред три мразни зими кои оттогаш гордост им соголеа на три лета. 2. Три пати китната пролет во жолта есен мина во процес на времето со неизбежна тежина; на три априли врел јуни сенката им ја скина а мојот пријател сеуште е со истата свежина. 3. Неговата убавина е ко сенка на сончев саат, ја гледаш а движење јасно нема да се каже; иако мислам дека младешките црти му траат, има промени и окото мое можеби ме лаже. 4. И ако е така, чујте, припрости сезони на светот: пред вие и да се родите, умре најубавото лето. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 104   To me, fair friend, you never can be old, For as you were when first your eye I eyed, Such seems your beauty still. Three winters cold Have from the forests shook three summers’ pride; Three beauteous springs to yellow autumn turned In process of the seasons have I seen; Three April pйrfumes in three hot Junes burned, Since first I saw you fresh, which yet are green. Ah yet doth beauty, like a dial hand, Steal from his figure, and no pace perceived; So your sweet hue, which methinks still doth stand, Hath motion, and mine eye may be deceived. For fear of which, hear this, thou age unbred: Ere you were born was beauty’s summer dead. ====== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

    Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.103 1. Ах, сиромав јас, мојата Муза е со сила бедна при можност скапо и гордо да се продаде, но темата гола и ненакитена повеќе е вредна од секоја пофалба што може да се додаде. 2. О, ако не можам да пишувам, не прави прекор! Погледни во огледалото, таму лице се мрешка кое на мојата тупа досетливост и сопиња чекор фрлајќи ме сосе стиховите во срамота тешка! 3. А може грев ќе сторам во желба да бидам арен, на она што е добро со описи може ќе му пречам? Изгледа дека за моите стихови нема друго чаре, туку на твојата величественост вака да и` речам: 4. во стихот мој може ти и на престол дека седиш, огледалото ќе каже дека повеќе од тоа вредиш. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 103   Alack, what poverty my muse brings forth, That having such a scope to show her pride, The argument all bare is of more worth Than when it hath my added praise beside! O blame me not if I no more can write! Look in your glass, and there appears a face That overgoes my blunt invention quite, Dulling my lines and doing me disgrace. Were it not sinful then, striving to mend, To mar the subject that before was well? For to no other pass my verses tend Than of your graces and your gifts to tell; And more, much more than in my verse can sit Your own glass shows you, when you look in it. ========= Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.102 1. Љубовта моја е зајакната иако повеќе изгледа слаба, јас љубам не помалку, иако помалку тоа го покажувам. Не е љубовта трговска стока да ја знае секоја бараба зашто сопственикот насекаде горделиво ја раскажува. 2. Нашата љубов беше нова, како и самата пролет, кога јас почнав да ја воспевам со моите сонети; како славејот што летото го започнува со полет а својата шупелка ја остава кога есен ќе сети. 3. Не дека нашето љубовно лето е со помалку ќеф од кога ноќта пред славејот премираше од восхит туку и други тупи птици со ѓоа-песни правеа грев па со простотилак на милноста и` скршија коски. 4. Постојаното фалење и јас го сметам за бедно оти така само ќе се попиљари сето твое вредно. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 102   My love is strengthened, though more weak in seeming; I love not less, though less the show appear. That love is merchandised whose rich esteeming The owner’s tongue doth publish everywhere. Our love was new, and then but in the spring, When I was wont to greet it with my lays, As Philomel in summer’s front doth sing, And stops his pipe in growth of riper days. Not that the summer is less pleasant now Than when her mournful hymns did hush the night, But that wild music burthens every bough, And sweets grown common lose their dear delight. Therefore, like her, I sometime hold my tongue, Because I would not dull you with my song. ====== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833