@ :: ГЛУВЧЕШКА КУЛА

Постинг

Обратно към блога | Предишен постинг | Следващ постинг

02.04.2010 22:52 - ГЛУВЧЕШКА КУЛА

Автор: lupcobocvarov Категория: Поезия

Прочетен: 1116 Коментари: 0 Гласове:

-1

Последна промяна: 02.04.2010 22:54

Моја поема според една германска легенда.

1.
Реката Рајна со легенди е накитена,
и еве една што лесно ќе се сфати -
за владика дрзок со глава усвитена,
како морничаво гревот си го плати.
2.
Векот десетти си го токмеше крајот
а слободен Бинген со китните села
токму помислија дека кај нив е рајот
кога црковна шепа ги пороби врела.
3.
Владиката од Мајнц, Хато Втори,
со своите сурови платенички орди
на се`данок воведе, дури и за ќори,
и пропиште градот и селата горди.
4.
Дури и Бог побегна, навјаса суша,
нема жетва и немаштија се шири
а данок се збира и ропот се слуша -
аман владико,гладта да ја смириш.
5.
И сето злато владиката им го собра
преку море да набави храна за спас,
не мина многу па вест пушти добра -
“во дрвениот амбар ќе ви делам јас!“
6.
Радосно збутани татковци и мајки
за дечиња да добијат барем залак
не ни видоа дека вратата со шајки
војници ја коват и амбарот го палат.
7.
Таа глетка и на Рајна здив и` сопре,
брановите заборавија да плискаат;
а до светот виц од владиката допре -
“селаните ко глувци в огнот пискаа!“
8.
А кога весел во замокот си се врати
од глувци го сардиса глутница дива;
исплашен, тој со лотка лимја фати
на островот во Рајна, во кулата сива.
9.
Разумот му шепна и така спокој најде
дека глувците нема Рајна да ја минат
па утешен во пределот на сонот зајде
сам на себе Господ и на милоста инат.
10.
Илјадници глувци во Рајна се втурнаа
стотици се удавија, стотици допловија
и гладно на заспаниот владика јурнаа -
ко во закован запален амбар го уловија.
11.
Залудно тој Бога го молеше со пискот,
за секоја детска солза глушец го апна;
умре изглодан, како пример за нискост
на силник што на својот народ стапна.