Во кралството Македонија мудриот крал Филип Втори реши да чести, ама немаше доволно пари. А бидејќи во Македонија се сноваа по разноразни причини многу странци а  живееја  и доселени малцинства, кралот, за  да си ја наполни касата, го прогласи македонскиот јазик  за национално богатство и почна да им го продава на немакедонците на следниот начин: - одреди дека македонскиот јазик како приватен и службен јазик смеат да го употребуваат само припадниците на македонскиот народ кои тоа својство го потврдиле со нотарски заверена изјава и се обврзале постојано да носат радио-предавателен ѓердан што со посебен сериски број е поврзан со државниот центар за заштита на македонскиот јазик од неовластено користење - сите други, без оглед на државјанството, кога службено или приватно комуницираат со припадник на македонскиот народ, должни се да си обезбедат преведувач - припадник на македонскиот народ, на територијата на  Македонија, не смее да комуницира со други лица на јазик различен од македонскиот - преведувач на македонски јазик може да биде само припадник на македонскиот народ кој има писмен доказ дека најмалку 12 години во училиште го изучувал македонскиот јазик - наградата на преведувачот не смее да биде помала од 10 евра на секој започнат час - наградата се плаќа однапред за првиот час, и потоа за секој понатамошен час расте - на наплатената награда, преведувачот е должен да издаде фискална сметка од мобилен фискален апарат - на преведувачката награда преведувачот плаќа данок на услуга во 50% од наградата Кралот Филип Втори својот закон го зајакна со казнени одредби, според кои: - кој на територијата на Македонија го употребува македонскиот јазик спротивно на овој закон, ќе се казни со глоба од 100 евра за секој неовластено изговорен или напишан збор на македонски, при што и графичките знаци ќе се сметаат како зборови - припадник на македонскиот народ кој со умисла или од крајна небрежност одбегнува да го носи комуникациониот ѓердан или на друг начин ја спречува контролата врз неговата правилна употреба на македонскиот јазик, ќе се казни со глоба од 100 евра за секој час неконективност со државниот центар за заштита на македонскиот јазик од неовластено користење - во случаите кога од осудениот не може да се наплати паричната казна, таа ќе биде замената со казна затвор пресметана во размер од 100 евра за еден ден затвор. Залудни беа протестите на странците и малцинствата – кралот на сите им рече дека никој не ги бие по уши да комуницираат со Македонците, нека си се дружат и тргуваат меѓу себе и не ќе треба да плаќаат преведувач. Арно ама, бидејќи малцинствата и странците сакаа по мирен самоукинувачки пат Македонците да си ја растурат Македонија како држава, мораа да ги убедуваат постојано  за тоа што би требало да прават за да им биле добри перспективите кон иднината. А кога виде мудриот крал Филип Втори дека од новиот закон произлегуваат многу нови работни места преведувачи и дека од данокот се полни државната каса, пушти на странските телевизии реклама дека Македонија е привремена и дека е подведувачки рај за странци кои би можеле да ги убедат Македонците како поданици да се приклонат кон нивните кралеви . И верно, дојдоа од цел свет такви подведувачи со своите свити та кралот Филип Втори собра од преведувачките даноци доволно пари за да чести. А подведувачите и ден-денес сеуште ги убедуваат Македонците.

====================

Насловот го украдов од еден српски писател кој пред 40 години во белградски “Јеж“ објави хумореска “Кралот Филип што реши да чести“.