Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.61 1. Дали тоа желбата твоја сликата своја ја нуди пред клепките на мојата истоштувачка ноќ? Дали таа желба од бината дремката ми ја пуди за пред мене твојте сенки да одглумат моќ? 2. Дали тоа духот твој,загрижена си го пратила толку далеку оддома за кај мене да се моли да се арнисам од дела што ти прават патила од кои твојата љубомора смислено те боли? 3. О, не!твојта љубов иако ширна,дотаму не стига, туку тоа мојата сопствена љубов ме држи буден, одморот ми го поништува и на тревога ме дига, да играм стражар што по тебе се влече слуден: 4. За да те гледам додека од кол на кол скакаш, од мене толку далечна а со другите се сакаш. ========================== А еве го и оригиналот: Sonnet 61 Is it thy will thy image should keep open My heavy eyelids to the weary night? Dost thou desire my slumbers should be broken, While shadows like to thee do mock my sight? Is it thy spirit that thou send’st from thee So far from home into my deeds to pry, To find out shames and idle hours in me, The scope and tenor of thy jealousy? O no; thy love, though much, is not so great. It is my love that keeps mine eye awake, Mine own true love that doth my rest defeat, To play the watchman ever for thy sake. For thee watch I whilst thou dost wake elsewhйre, From me far off, with others all too near. =======

не мой тражи неко да те разуме, брате! :))
И я не знам све, као сваки човек. Хочу, али не успевам...