Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.63 1. Ќе стане и мојата љубена иста како мене, алчното Време-џелат и неа ќе ја зграби, кога крв ќе и`отенчи и веѓи ќе и`свене а лице ќе брчкоса и ја остави без заби; 2. зората на младоста неосетно се намалува и со ноќта на староста Времето ја коле и сите убавини со кои сега таа кралува ги краде од трезорите на нејната пролет. 3. О, да, пред Времето сега јас се вкопувам, против староста и нејзиниот меч свиреп: со заборав за мојата љубена да ми попува не ќе може ни кога в земи ќе сум смирен. 4. Нејзината убавина во зборовиве ќе се гледа во нив таа ќе живее и ќе молска како веда. =========================== А ова е оригиналот: Sonnet 63 Against my love shall be as I am now, With time’s injurious hand crushed and o’erworn; When hours have drained his blood and filled his brow With lines and wrinkles; when his youthful morn Hath traveled on to age’s steepy night, And all those beauties whereof now he’s king Are vanishing or vanished out of sight, Stealing away the treasure of his spring; For such a time do I now fortify Against confounding age’s cruel knife, That he shall never cut from memory My sweet love’s beauty, though my lover’s life. His beauty shall in these black lines be seen, And they shall live, and he in them still green. =============================