Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.64 1. Видов дека времето го смачкало со свирепата рака величието на надгробни споменици за слава и чест, урнало возвишени кули и ги затревило среде драка а и бронза вечна видов како робува на смртен бес. 2. Имам видено и како во кралството на брегот гладниот океан врз почвата водите ги склопи а и неа како се зголемува за сметка на него правејќи залихата во загуба да му се стопи. 3. А кога и кај државите размени такви видов а и како тие сами се проколнале на распад, да мислам ме потсетија урнатините на ридот дека времето и за мојта љубена крои напад. 4. Поуката е ко смрт,избор ни за мене не се спрема, плачам во страв оти тоа што го имам ќе го снема. ========================== А ова е оригиналот: Sonnet 64 When I have seen by time’s fell hand defaced The rich proud cost of outworn buried age; When sometime lofty towers I see down-razed, And brass eternal slave to mortal rage; When I have seen the hungry ocean gain Advantage on the kingdom of the shore, And the firm soil win of the watery main, Increasing store with loss, and loss with store; When I have seen such interchange of state, Or state itself confounded to decay, Ruin hath taught me thus to ruminate, That time will come and take my love away. This thought is as a death, which cannot choose But weep to have that which it fears to lose. ==========================