Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.67   1. Ах, зошто со заразата тој човек треба да живее и со себе да ги благословува безбожните маси, гревот да им напредува и промотивно да дивее и неговото друштво како тантела да ги краси? 2. Зошто со козметика го крадат неговиот образ па живоста негова на мртвото му придава поза? Зошто на бедниот со убавина таа не му е добра и ко роза-сенка се топори пред вистинската роза? 3. Зошто тој треба да живее кога Природата фалира анемична да се зарумени преку животните жили? Како неисцрплив нејзин рудник само тој фигурира и горда на многу, сега живее од него како прилив. 4. О, за далечни денови, пред последното време, тој на Природата како главен адут и`е спремен. ================ А ова е оргиналот:   Sonnet 67   Ah, wherefore with infection should he live, And with his presence grace impiety, That sin by him advantage should achieve And lace itself with his society? Why should false painting imitate his cheek, And steal dead seeing of his living hue? Why should poor beauty indirectly seek Roses of shadow, since his rose is true? Why should he live, now nature bankrupt is, Beggared of blood to blush through lively veins? For she hath no exchequer now but his, And, proud of many, lives upon his gains. O him she stores, to show what wealth she had In days long since, before these last so bad. =================