Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.97 1. Слатко мое задоволство на годината измината, разделбата со тебе како зима сурова ја болував: колку студенило сетив, оќоравев од темнината, во тој стар Декември што се` наоколу соголува! 2. И така, од сјајно лето не` делеше тоа време и од преполнетата есен чија родност слатка уште од пролетната блудност носеше бреме како, по смрт на господарот, вдовичена матка. 3. Катаден по таа изобилна глетка јас пекав, ко обестатковен ластар, со надеж на сирак, тебе-летото и твоите сладости ги чекав - но без тебе и црцорците одбија да свират. 4. Или, ако и процрцореа, како мака да ги стиска, како лисјата беа исплашени од зимата блиска. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 97   How like a winter hath my absence been From thee, the pleasure of the fleeting year! What freezings have I felt, what dark days seen! What old December’s bareness everywhere! And yet this time removed was summer’s time, The teeming autumn big with rich increase, Bearing the wanton burthen of the prime, Like widowed wombs after their lords’ decease. Yet this abundant issue seemed to me But hope of orphans, and unfathered fruit. For summer and his pleasures wait on thee, And thou away, the very birds are mute. Or if they sing, ’tis with so dull a cheer That leaves look pale, dreading the winter’s near. ========== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833