Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.99 1. Љубичице ранобудна, дрска, судам ли криво: дека твојот опоен мирис што секого го плени ти на мојата љубена и` го украде од здивот? И дека корења си пуштила во нејзините вени за со пурпурно лице да се дичи твојот живот? 2. Пресудив кражби: лилјанот и` зел рака до рамо; пуплестиот марјорам се покрил со нејната коса; едни рози и` го украле руменилото од срамот а други бледилото на нејзиниот очај го носат. 3. И како трето, и белите и црвените рози, патем при кражбите, и нејниот здив опоен го ќариле; но, кога најсилно цутат, злосторот ќе е платен - одмазднички гасеници за смрт си товариле. 4. И други китки гледам од љубената ми крадат ама сепак таа и понатаму е најубавата дада. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 99   The forward violet thus did I chide: Sweet thief, whence didst thou steal thy sweet that smells, If not from my love’s breath? The purple pride Which on thy soft cheek for complexion dwells In my love’s veins thou hast too grossly dyed. The lily I condemnиd for thy hand, And buds of marjoram had stol’n thy hair; The roses fearfully on thorns did stand, One blushing shame, another white despair; A third, nor red nor white, had stol’n of both, And to his robb’ry had annexed thy breath; But for his theft, in pride of all his growth A vengeful canker ate him up to death. More flow’rs I noted, yet I none could see But sweet or color it had stol’n from thee. ========= Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833