Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.146 1. Во мојата слаба душа битието ми се гледа, но таа е заложник на моите бунтовни гнаси; чемрее внатре поднесувајќи најголема беда а надворешните ѕидови најскапото ги краси. 2. Вреди ли толкав голем трошок да се прави а закупот на стареечката куќа е така краток? Зарем сето тоа на трпеза не ќе им се стави на наследниците-црвци на крајот од патот? 3. За сметка на телото нека живее твојата душа, да се наполни нејзината залиха, удри му нога; купи божји ветувања, за измамниот час слушај, храни се внатре и не труди се да бидеш богат. 4. Така, храни се од Смртта која се храни од човек, со неа еднаш умираш а душата ќе ти биде довек. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 146   Poor soul, the center of my sinful earth, [Thrall to] these rebel pow’rs that thee array, Why dost thou pine within and suffer dearth, Painting thy outward walls so costly gay? Why so large cost, having so short a lease, Dost thou upon thy fading mansion spend? Shall worms, inheritors of this excess, Eat up thy charge? Is this thy body’s end? Then, soul, live thou upon thy servant’s loss, And let that pine to aggravate thy store; Buy terms divine in selling hours of dross; Within be fed, without be rich no more. So shalt thou feed on death, that feeds on men, And death once dead, there’s no more dying then. ========= Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm