Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.148 1. Офлеле, што очи Љубовта в глава ми ставила та точно не распознаваат ниту една глетка? А и ако видат точно, просудбата ми заглавила па единица му пишува на виденото за петка! 2. Штом е убаво виденото од очите зашеметени што значи на светот да се каже дека не е така? Ако е така, вљубените очевидно се оштетени, не гледаат како сите и има ли лек за таа мака? 3. О, како очите на вљубениот вистинито да следат кога во немир од виденото солза ги залепува? Не е чудно тогаш што и јас се`погрешно гледам - на небо чисто и сонцетo само себе се ослепува. 4. О, Љубов итроманко, правиш да солзам и ридам, и да не можам кај љубената мааните да ги видам. =================== А ова е оригиналот: Sonnet 148 O me! what eyes hath love put in my head, Which have no correspondence with true sight! Or, if they have, where is my judgment fled, That censures falsely what they see aright? If that be fair whereon my false eyes dote, What means the world to say it is not so? If it be not, then love doth well denote Love’s eye is not so true as all men’s: no, How can it? O how can love’s eye be true, That is so vexed with watching and with tears? No marvel then, though I mistake my view; The sun itself sees not till heaven clears. O cunning love! With tears thou keep’st me blind, Lest eyes well seeing thy foul faults should find. ======= Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833