ДОЛУ,ТАМ` ДОЛУ МАКЕДОНИЈА

Долу, Велес, Градско, Демир Капија –

По реката Вардар таласи се запениле

Крај јаворите стари,со турска тапија,

Врбите со векој фризура не смениле.

И тополите облакот во мев го бодат

Долу под брег, сомови мустак сучат

Под голите ѕвезди  сенки се плодат,

Голи се и зборовите,молкот го учат!

Долу таму грозјата килибарно зреат

И за арно - кога крепат детска душа

И за зло, пијаници ко овци да блеат

Вода, река - бедем за гладната суша.

Земја тврда- но серт човек ја цепи

Тврдо тло-  но инат духот го крепи

Долу  плуска пука но потта ја лепи.

Сите две лица  кон пропаст ме водат

Под ова небо, просенати божји гаќи,

Ситен влог -ископините што ќе родат,

И ветар тих од здив на антички сваќи.

И ветар лут од кралот Филип Втори

И дождец млак ко Самоилови солзи;

И дождец сув што селата ни ги гори

Долу по прнарите минатото  ползи.

И капините, што нуркаат за вода

Долу по ливадите  во откоси први

И нивите  со пластеници по мода

И прав  што ги разбрка сите црви.

И кал за значење да има и плевата

И сонце, да про`рти семе в плитар

И нар - за заблажување на тревата

Ах, долу што ја џвакаше Пејо Итар.

Од среќата скраја и сечија ловина -

Најубав дар ми е мојата татковина!

....