@ :: Смртно опожарениот град

Постинг

Обратно към блога | Предишен постинг | Следващ постинг

28.01.2011 03:54 - Смртно опожарениот град

Автор: lupcobocvarov Категория: Поезия

Прочетен: 420 Коментари: 0 Гласове:

Последна промяна: 28.01.2011 03:59

Ова е мој препев на еден сонет од Derek Walcott, добитник на Нобеловата награда за литература во 1992 година. Смртно опожарениот град 1. Откако огнениот евангелист срамни сй што стои и ползи ко по лој мазно, за смртно опожарениот град склепав скица; сакав да раскажам, пред свеќите чии очи чадеа со солзи, повеќе одошто восокот, за верите што беа извлечени ко жица. 2. Цел ден по улиците се шокирав од приказни во партали и секој ѕид стоеше ко измамник што чека комарџии смели; во грактавото, од птици разлулано небо, облаците беа бали, распарани од лешинари, и наспроти огнот, беа памук-бели . 3. Кај чадосаното море по кое Христос одеше нога пред нога, се прашав чуму восочни солзи кога светот е мртво око? Во градот, лисјата се хартија, но ридовите се од вери стадо; 4. за талкач како мене, секој лист беше зелен здив од радост за возобнова на љубовта што ја мислев мртва како нокот - јас, момчето, ја благословив смртта и покрстувањето во оган. Еве го оригиналот: A City’s Death By Fire 1. After that hot gospeller has levelled all but the churched sky, I wrote the tale by tallow of a city’s death by fire; Under a candle’s eye, that smoked in tears, I Wanted to tell, in more than wax, of faiths that were snapped like wire. 2. All day I walked abroad among the rubbled tales, Shocked at each wall that stood on the street like a liar; Loud was the bird-rocked sky, and all the clouds were bales Torn open by looting, and white, in spite of the fire. 3. By the smoking sea, where Christ walked, I asked, why Should a man wax tears, when his wooden world fails? In town, leaves were paper, but the hills were a flock of faiths; 4. To a boy who walked all day, each leaf was a green breath Rebuilding a love I thought was dead as nails, Blessing the death and the baptism by fire.

Нагоре