Ова е мој препев на прочуената песна Invictus (Непокорлив) од познатиот англиски поет William Ernest Henley(роден 1849. во Глостер, умрел 1903. во Вокинг близу Лондон).
Овој поет, книжевен критичар и уредник, на светот прв им ги претставил денес од него пославните Радјард Киплинг, Херберт Џорџ Велс и Вилијам Батлер Јејтс.
Иако боледувал од туберкулоза на коските, водел активен, речиси авантуристички живот.
Најмногу останал запамтен по оваа песна, која ја напишал 1875, по ампутацијата на ногата.
Неговиот пријател Роберт Луис Стивенсон според него го креирал ликот на Лонг Џон Силвер од романот `Островот со богатство`.

 

Непокорлив
1
Покриен со длабочината на мракот,
во бездна од пол до пол ококорена,
им благодарам на боговите за акот -
што ми доделиле душа непокорена.
2
Судбата ме заапа со вилица бесна,
но не трепнав, не пуштив солза една.
Злата среќа со топузот ме тресна
но главата крвава јас не ја сведнав.
3
Вон од овој свет со гнев и солзи,
на сенката на Стравот сум щ цел
но заканата што во времето ползи
ќе ме затече бестрашен и смел.
4
Неважно е колку тесно ми го кројат
и за тешката пресуда дал`се слуша:
јас сум господар на судбината моја,
јас сум капетанот на мојата душа.
—————–
Еве го оригиналот:
1
Out of the night that covers me,
Black as the pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.
2
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.
3
Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds and shall find me unafraid.
4
It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.