1
Неруда, колку патишта до една метафора водат,
колку самотни скитања за до неа да се стигне!
Гладен џихад се радува многу каури да се родат
за фереџето на престолот моден да се дигне!
2
Ти и јас, Неруда, родени сме во еднакви окови,
мајасилот на суетата распослал корење жедно
да трага по гралот за нови ментални скокови
во кои јасноста и закукуленоста ќе станат едно.
3
Мислев дека твоите дрвени сонети се за трки
ама првин велешки налбат да ги поткова со рими,
за полесно да пешачат по македонските скрки,
да најдат нов читател кој мајасилот ќе го прими.
4
Јас и ти сега дишиме со твоите подземни гради
во земја која споменици за одгледување сади.