1
Повоеното доба, кога крпежот диктираше мода,
за мене како бебе беше и плач од мевоболка
зашто, наместо млеко, брашно збркано со вода
цицав, стуткан во бавчата на реката Тополка.
2
Озгора, колковите на мадемот Превалец врнеа
миниран дожд камења врз заслонот штицен;
додека мравки апежни ноџињата ми ги трнеа,
тате стар и мама на компирот му грлеа лице.
3
Беше тоа битка трпкава, за живот на изненадата,
што вдовец и вратена млада неротка ги стрефи,
кога штркот експресно им ја испорача наградата
за сладострастијата со кои Амор нив ги ќефи.
4
За приспивна да не му пееш на бебешкиот врек
секогаш треба да си дежурен со кутонски штрек.