1
Да требаше стиховите да се засејуваат првин,
во земја разофкана да станат мој орочен влог,
за по многу додолење и страв од птици и црви,
со потен срп, во снопја да ги наредам во стог;
2
па да требаше потем со волови да ги вршам,
и ветрот да го молам да одвои зрна од плева
за сомлени, како млазови брашно да свршат
во тестен бунт што квасецот бањат го крева;
3
и, конечно, да требаше стиховите да се печат,
да станат пуфлест и крцкав читателски леб -
не верувам дека ќе можеа поет да ме речат
зашто сето тоа не е играчка со џамлии в џеб.
4
Сите мои песни ќе останеле ненапишани,
а слепилото во мене задоволно ќе нишани.