1
Решен да ловам метафора, заседнав во чкка
што Неруда ја сковал од четиринаесет штици;
не пребирав дали ќе е во жабецот што крека
или во парталавите соништа на барските птици.
2
И Бог помогна, според геометриска теорема
ги подреди облаците по хипотенуза и катети,
со крлук ги фати оние кон беља што стремат
а месечината ја разжари на шестка да свети.
3
Залудно посакував Неруда да ми биде квасец
па со вреќа моја завист во леб да го смешам:
секој повтеж за метафора ми побегна вџасен
по светот да раскажува колку многу грешам.
4
Зашто, метафори не се ловат со подло чекање,
тие се раѓаат само од многу смеа или лелекање.