На Edward Alexander, мојот четврти внук 1
Добредојде и живеј многу години, Едвард,
тарабите на моите насмевки ти ми ги урна,
па мора да го истакнам мојот поетски гард
со стихови што кон тебе гргорно ќе јурнат.
2
Случајот за несреќи од апсурд квасец прави
а среќа е кога без нив живеат нашите мили;
твоето име и помислите за нив нека ги штави
та да висат како скалпови на подмолни сили.
3
Ти ќе бидеш гардеробер на надежите наши,
твојот раст ќе ги чува од напади на молци;
тебе ни пајажина ни прашина ќе те плаши
оти се роди во земја на пустинските волци.
4
Ти си моја утеха за кога нема да бидам тука
оти знам дека срцето твое и за мене ќе чука.