1
Стиховите се волови спрегнати во јарем
во кој поетот со трозаба кука милно чека
од својот непресушлив бунарски харем
да улови метафора што мрзливо крека.
2
Му бега таа лигава и по дупките се крие,
не сака да излезе на светлината на денот
оти соголена и распослана вечно ќе вие
за поетот наоколу да се фали со пленот.
3
А кога конечно куката среќно ќе ја фати
голем напор е нужен да се истегне горе:
тежина е тоа која со восхит ќе се плати
и поетот ќе го вкопа со подлабок корен.
4
Но штири се најчесто ловењата тешки - поетот останува со воловски лепешки.