1
Првпат ја сретнав на мирцот, беше кооперативна,
шеташе низ мојот втор пубертет како самовила:
отвори канал, ми додели улога административна,
беше ластовичка што аздисан комарец уловила.
2
Немаше гнездо и пилиња гладни, самичка беше,
не ме изеде како што природниот ред налага:
пушти да леткам околу неа, да ја боднам решен
и по цена да крахира моралот за кој се залагав.
3
Оттогаш почнав за поезија да се интересирам,
пробував и самиот римувани песни да клепам,
што при одбивањето ми помогна да се смирам
бидејќи испадна дека и мојата љубов е слепа.
4
Казанова не станав, што па и не е голема штета
зашто камен-темелникот на мојата поезија лета.