Потребителски вход

Запомни ме | Регистрация
Постинг
21.10.2011 21:43 - Бродски за Транстремер
Автор: lupcobocvarov Категория: Поезия   
Прочетен: 595 Коментари: 0 Гласове:
1

Последна промяна: 21.10.2011 21:44


  Ова е мој препев на една песна која во 1993 година рускиот поет-Нобеловец Јосиф Бродски ја напишал во Вастерес, родниот град на Томас Транстремер, овогодишен добитник на Нобеловата награда за литература Томас Транстремер на клавир
1
Град, никнат како диво месо врз полето, се вкопал во тлото.
Кралот, во штембилот на месната пошта, го штити од злото.
Пладневни камбаани. Од школото, рој џагорливи врапчиња
се иссипуваат од неизвесната иднина како нејзини апчиња.
2
Воспитаници на Лине, автомобилска `рѓа го храни брестот,
му го зеленее листот за пополека да го практикува тестот
во кој ја открива смислата и го учи умеењето не така често -
еден ден да се откорне и летајќи да го напушти ова место.
3
Плоштадот разрастува со секој нов чекор,
нема жива душа за пофалба или прекор:
околу споменикот нема ништо што е тајно,
судбината му препишала тука да е трајно.
4
И раката постепено од телото се одвојува,
небаре решила преку клавирот да завојува,
да ја раскине завесата на мракот што царува
и нов живот на мозочните клетки да дарува;
5
а прстите, во страв којшто ледено ги стега
замисленото богатство да не почне да бега,
трескавично јурат низ пештерата матна,
заколнати дека сите дупки ќе ги затнат.

============

Еве го оригиналот: Иосиф Бродский Томас Транстремер за роялем
1
Городок, лежащий в полях как надстройка почвы.
Монарх, замордованный штемпелем местной почты.
Колокол в полдень. Из местной десятилетки
малолетки высыпавшие, как таблетки
2
от невнятного будущего. Воспитанницы Линнея,
автомашины ржавеют под вязами, зеленея,
и листва, тоже исподволь, хоть из другого теста,
набирается в смысле уменья сорваться с места.
3
Ни души. Разрастающаяся незаметно
с каждым шагом площадь для монумента
здесь прописанному постоянно.
И рука, приделанная к фортепиано,
4
постепенно отделывается от тела,
точно под занавес овладела
состоянием более крупным или
безразличным, чем то, что в мозгу скопили
5
клетки; и пальцы, точно они боятся
растерять приснившееся богатство,
лихорадочно мечутся по пещере,
сокровищами затыкая щели.
1993, Вастерес
 

 

 



Гласувай:
1


Вълнообразно


Следващ постинг
Предишен постинг

Няма коментари
Вашето мнение
За да оставите коментар, моля влезте с вашето потребителско име и парола.
Търсене

За този блог
Автор: lupcobocvarov
Категория: Поезия
Прочетен: 566912
Постинги: 749
Коментари: 120
Гласове: 502