Ова е мој препев на една песна на шведскиот поет Томас Транстромер.
По Смртта
1
Еднаш кај нас имаше тресок над блискиот брег
што зад себе ни остави кометна опашка од спици.
Тоа нѐ закова дома, на Те-вето му правеше снег
и заседна во ладните капки на телефонските жици.
2
На зимското сонце некој сепак оди на скии лимени,
преку џбуновите каде по неколку листови висат
ко покинати страници на стар телефонски именик
а имињата ги проголтал студот како неук писар.
3
Сеуште е убаво срцевиот ритам да го сетиш
но често сенката е пореална од телесниот склоп.
Самурајот ни изгледа како безначаен фетиш
покрај неговиот од крлушки на црн змеј оклоп .
==================
Оригиналот преведен на англиски:
After a Death
1
Once there was a shock
that left behind a long, shimmering comet tail.
It keeps us inside. It makes the TV pictures snowy.
It settles in cold drops on the telephone wires.
2
One can still go slowly on skis in the winter sun
through brush where a few leaves hang on.
They resemble pages torn from old telephone directories.
Names swallowed by the cold.
3
It is still beautiful to hear the heart beat
but often the shadow seems more real than the body.
The samurai looks insignificant
beside his armor of black dragon scales.