Ова е мој препев на песната
I Wandered Lonely as a Cloud
Final Version (1815)
By William Wordsworth
1
Осамен, како облак почнав да си скитам,
преку долови и ридови си лебдев среќен,
но одеднаш една толпа ми смени ритам -
здогледав рој од златесто штрково цвеќе;
крај езерото, се гушкаше под голи гранки,
со ветерот опијанет од неговото *фанки.
2
Еднододруго стиснати како неделиво јато
како Млечниот пат со своите ѕвезди мали,
китките беа трепетлив срп од живо злато
закачен долж брегот на езерскиот залив:
во еден мој поглед илјадници китки собра
дури секоја се маткаше ко замајана кобра.
3
И брановите го кршеа огледалото модро
танцувајќи крај китките со својата пена,
без да ги надвишат во нивната бодрост;
има ли поет што тие нема да го пленат -
богатата глетка беше племенит напад
а јас само бесмислено зјапав и зјапав!
4
И сега често кога на каучот ќе клапнам
безделнично мрзлив со мисла празна
во третото око тие глетки ќе ми стапнат
и самотијата со блаженство ја мазнат:
тогаш срцето срипува, не е жално веќе,
оти милно танцува со штрковото цвеќе.

*фанки – јак мирис на збајатено сирење

==============
Еве го оригиналот:
I Wandered Lonely as a Cloud
Final Version (1815)
By William Wordsworth
1
I wandered lonely as a cloud
That floats on high o’er vales and hills,
When all at once I saw a crowd,
A host, of golden daffodils;
Beside the lake, beneath the trees,
Fluttering and dancing in the breeze.
2
Continuous as the stars that shine
And twinkle on the milky way,
They stretched in never-ending line
Along the margin of a bay:
Ten thousand saw I at a glance,
Tossing their heads in sprightly dance.
3
The waves beside them danced; but they
Out-did the sparkling waves in glee: -
A poet could not but be gay
In such a jocund company:
I gazed – and gazed – but little thought
What wealth the show to me had brought:
4
For oft when on my couch I lie
In vacant or in pensive mood,
They flash upon that inward eye
Which is the bliss of solitude,
And then my heart with pleasure fills,
And dances with the daffodils.