1 О, фала ти Боже, што ме задои со јадеж
во песната туѓа љубопитно да нуркам,
во смислата да ѝ буричкам, со надеж,
препевот мој да ја симне нејната бурка.
2
Секогаш таа се тегави, се отима ко коза,
ко пациент пред стол на нестручен забар,
како да знае дека со саати ќе ја молзам,
а за да ја кутнам, ќе ја гризам како дабар.
3
Бездушно го стругам напреднатиот кариес,
без опојка си до нејзиниот живец глодам,
атеизмот мој во нејзината вера ќе се зарие
ѓаволски да ја преведе жедна преку вода.
4
Среќниот ловец сум јас на туѓински песни,
толку издупени а мене секогаш ми се тесни.

***