Ова е мој препев на песната “Alone“ која на возраст од 20 години ја напишал американскиот поет  Едгар Алан По. (Е.А.По песната самиот не ја објавил, најдена е во ракопис по неговата смрт.) Осаменко
1
Уште од дете јас не бев како сите други,
очите ми се стремеа кон најдален долет,
мислите не беа врзани вагони на пруги,
страстите не ги раѓаше општата пролет.
2
Од општ извор не беше ни мојата тага,
а срцето се опираше, како да е камено,
да биде мускулче за заедничката снага;
и сѐ што посакував, го сакав осамено.
3
Тогаш во детството – тој изгрев кроток
на мојот честопати буроносен живот, -
од секоја длабочина на доброто и злото
никна загатка што уште ме мачи диво:
4
од гргорливоста ли на планински вруток,
од црвените клисури каде орли се ведат,
од сонцето ли што ме завиткувало круто
со златотилак од неговата есенска следа,
5
од блескотноста ли на небесната гуња
што летајќи ненамерно ме одминала,
од грмотевица ли што во суровата луња
панталоните на облакот* му ги скинала,
од Небото ли што како сино се вреднува
дојде демонот што мене ме опседнува.
***** *Почест за другиот голем поет, Мајаковски и неговата поема “Облак во панталони“ Еве го оригиналот:

Alone
1
From childhood’s hour I have not been
As others were; I have not seen
As others saw; I could not bring
My passions from a common spring.
2
From the same source I have not taken
My sorrow; I could not awaken
My heart to joy at the same tone;
And all I loved, I loved alone.
3
Then- in my childhood, in the dawn
Of a most stormy life- was drawn
From every depth of good and ill
The mystery which binds me still:
4
From the torrent, or the fountain,
From the red cliff of the mountain,
From the sun that round me rolled
In its autumn tint of gold,
5
From the lightning in the sky
As it passed me flying by,
From the thunder and the storm,
And the cloud that took the form
(When the rest of Heaven was blue)
Of a demon in my view.
***