Ова е мој препев на песната The Jaguar од англискиот поет Ted Hughes (Тед Хјуз) кој е добитник на “Златен венец” на Струшките вечери на поезијата за 1994 година.
Јагуарот
1
На припек, мајмуни зјаат и со восхит болви си поштат.
Папагалите крескаат како штотуку од оган да побегнале
или ко евтини курви намигаат да ќарат орев или коштан.
Мирни како и сонцето, тигар и лав мрзеливо залегнале.
2
Како на ѕид од забавиште да се насликани тие сцени:
змијата боа-удав, ко фосил да е, неподвижна се свила
и би се рекло, празни се кафезите, нема волци и хиени,
ако не базди смрдеата од заспаните во сламата гнила.
3
Но, оној што се брза, го остава досадното што смрди,
оди до кафез каде ко дете зјапа со толпа што се тиска
пред јагуар кој бесен јури, длабејќи со очните сврдли,
затворскиот мрак да го урне со кратка фитилна искра.
4
Не му е досадно, кабил е окото во оган да му тлее,
увото да му оглуве од ударите што в крвта ѕвонат -
тој се одбива од решетките но кафезот за него не е
нешто помалку од испосничката ќелија на монах:
5
неговите крупни чекори се слободата на дивината,
под замавите на неговите шепи светот се тркала
додека врз подот на кафезот, ко завеса испокината,
го гази хоризонтот и ловната хајка што го бркала.
*****
Еве го оригиналот:
THE JAGUAR
1
A he apes yawn and adore their fleas in the sun.
The parrots shriek as if they were on fire, or strut
Like cheap tarts to attract the stroller with the nut.
Fatigued with indolence, tiger and lion
2
Lie still as the sun. The boa-constrictor’s coil
Is a fossil. Cage after cage seems empty, or
Stinks of sleepers from the breathing straw.
It might be painted on a nursery wall.
3
But who runs like the rest past these arrives
At a cage where the crowd stands, stares mesmerized,
As a child at a dream, at a jaguar hurrying enraged
Through prison darkness after the drills of his eyes
4
On a short fierce fuse. Not in boredom -
The eye satisfied to be blind in fire,
By the bang of blood in the brain deaf the ear-
He spins from the bars, but there’s no cage to him
5
More than to the visionary cell:
His stride is wilderness of freedom:
The world rolls under the long thrust of his heel.
Over the cage floor the horizons come.
****
Еве како оваа песна ја препеал Зоран АНЧЕВСКИ

Зошто Константин Кирков не го декларираш како „бугаринот„ наместо „велешанецот„?
Те стра ли?
http://lupcobocvarov.blog.mk/2012/03/20/najava/

„Гемиџијата„ бил, извини, уште полошо, исто му се фаќа, устфари!

Он во својот и-мејл самиот се декларира што и како е, јас само пренесувам :-)

Важно, се унапредила македонската кауза, де :-)

Белетристиката служи за забава, не ја сфаќај толку сериозно :-)

Te stra!
Te stra!
Te stra!
Ama zossto da te stra na sseset i kusur godini, plus decata ti se na sigurno preku sedum gori i sedum morinja!
Da ne msiliss do 100ka da terass? :-)

Namu kaj filipko "Забезекнува" nekoe skopjancce!
Mene ne mi e zabavno.

Поезија со страв не се пишува, само со ќеф.
И секако дека ќе терам до стотка бидејќи воопшто немам намера да умрам ни потоа.

не те стра, а и „Забезекнат„ не си!
Згрешен Македонец си ти тогаш! :-)