Ова е мој препев на песната “За Мерлин М.“ од американскиот поет Чарлс Буковски.
1
Лизгајќи се наврапито кон сјајниот пепел,
тоа крајно одредиште на солзите од ванила,
твоето тело, на секој маж кој не е слепец,
во ноќите му беше свеќа  што даваше сила. 2
Сега, твојта ноќ е вон домет на нашите свеќи,
потемна е од нашата и ние ќе те заборавиме;
нефер е но со живи тела, облечени и во вреќи,
имаме искуство и знаеме како да се справиме.
3
Во твоите коски црвците уживаат ко во цреши
и сакам да кажам, ако воопшто тоа ќе те теши:
и на мечки и на слонови истото им се случува,
тоа секој херој па и тиранин еднаш го научува.
4
А ти ни подари мала победа па да не лелекаме,
ќе те заборавиме, ќе те помниме, ќе те чекаме,
споменот и заборавот во сув цвет ќе се слеат:
дете, пијам за тебе и во минута молк се смеам.
***************
Ова е оригиналот:

 

for marilyn m.

slipping keenly into bright ashes,
target of vanilla tears
your sure body lit candles for men
on dark nights,
and now your night is darker
and we will forget you, somewhat,
and it is not kind
but real bodies are nearer
and as the worms pant for your bones,
i would so like to tell you
that this happens to bears and elephants
and frogs,
still, you brought us something,
some type of small victory,
and let us grieve no more;
like a flower dried and thrown away,
we forget, we remember,
we wait, child, child, child,
i raise my drink a full minute

and smile.