1
Имав една специјална маршрута поштар кога бев,
еден славен писател живееше во куќа од тој реон,
на писмата, неговото име го препознавав со ќеф
а тој не се навикнал, кога треба, да биде камелеон.
2
Јас него никогаш не го видов сѐ додека едно утро
не дојдов испотен до куќата негова на уличниот срт:
тој надвор стоеше, во стара бањарка, старче кутро,
небричен изгледаше како на три години пред смрт.
3
Но тој си ја имаше таа од него многу помлада жена
која, стоејќи покрај него, беше убава, со медена уста,
ја загледував и мојата подзаспана дрчност се крена
со сонцето ја галев нејзината коса и тесниот фустан.
4
Му ги подадов неговите писма преку дворната врата,
реков дека неговите одлични книги ги читам со лезет,
додадов дека и јас сум писател ама сеуште без плата
а тој молкум ја потфати убавицата и со неа дома влезе.
5
Појдов до друга куќа каде пес, мрсулав булдог-кепец,
за`ржа налутен, велејќи ми дека е орен за борба итна,
ама и јас бев наеткан оти соседот му се покажа слепец,
го потфатив со нога под стомак и до вратата го џитнав.
Се чувствував подобро, покажав кој меѓу нас е главен,
иако сеуште се јадев од средбата со писателот славен.

*******
Оригиналот е од оваа книга:
the famous writer

1 when I was a mailman
2 one of my routes was special:
3 a famous writer lived in one of those
4 houses,
5 I recognized his name on the letters,
6 he was a famous writer but not a very
7 good one,
8 and I never saw him
9 until this one morning when I was
10 hungover
11 I walked up to his house
12 and he was outside
13 he was standing in an old bathrobe,
14 he needed a shave and he looked ill
15 about 3 years from death
16 but he had this good looking woman
17 standing there with him
18 she was much younger than he
19 the sun shining through her full hair
20 and her thin dress,
21 I handed him his mail over the gate and
22 said, “I’ve read your books,”
23 but he didn’t answer
24 he just looked down at the letters
25 and I said, “I’m a writer too …”
26 he still didn’t answer,
27 he turned and walked off
28 and she looked at me
29 with a face that said nothing,
30 then turned and followed
31 him.

32 I moved on to the next house
33 where halfway across the lawn
34 a toy bulldog
35 came charging out
36 growling
37 with his putrid little eyes
38 seething
39 I caught him under the belly with
40 my left foot
41 and flung him up against a
42 picture window
43 and then I felt much better
44 but not
45 entirely
46 so.