Во карпи под сртот, каде и ветрот го плаќа цехот,
на такви височини каде со нога не стапнал никој,
си живееше среќно и весело едно планинско ехо
и со одзив ги повторуваше човечките викој, викој.
2
Кога самотијата ко грутка во грло ти се вклешти
а придушениот лелек како глуварче ќе се снове,
крикот за помош ехото ќе го потсили да трешти
и ќе го испорача до ушите на твој близок човек.
3
Мора да беа тоа нелуѓе, со чај од буника задоени,
глуви за својот топот, дојдени од бескрајна пуста,
глас да ѝ задушат на живата стена беа настроени
и ехото го врзаа, со партал ја затнаа неговата уста.
4
Саноќ продолжи мачењето, се играа крвави ора,
но од ехото ни лелек ни молба за милост се крена;
а утринта, на разден, го стрелаа ехото на таа гора,
солзи од камења бликнаа од секоја ранета стена.
****
Еве го оригиналот:
Расстрел горного эха ♫ ♩ ◡
1
В тиши перевала, где скалы ветрам не помеха,
На кручах таких, на какие никто не проник,
Жило-поживало весёлое горное эхо,
Оно отзывалось на крик – человеческий крик.
2
Когда одиночество комом подкатит под горло
И сдавленный стон еле слышно в обрыв упадёт -
Крик этот о помощи эхо подхватит проворно,
Усилит – и бережно в руки своих донесёт.
3
Должно быть, не люди, напившись дурмана и зелья,
Чтоб не был услышан никем громкий топот и храп,
Пришли умертвить, обеззвучить живое ущелье -
И эхо связали, и в рот ему всунули кляп.
4
Всю ночь продолжалась кровавая злая потеха,
И эхо топтали, но звука никто не слыхал.
К утру расстреляли притихшее горное эхо -
И брызнули слёзы, как камни, из раненых скал…
*******
Препев на српски:
© Андриј Лаврик. Превод, 1997
Стрељање планинске јеке
1
У сени превоја, где хриди ветрима нису препрека,
На таквим висинама где још нико није стигао,
Живела je срећно и весело планинска јека,
И одазивала се ако би човек повикао.
2
Кад самоћа као грудва залегне у грло,
И пригушен јаук једва чујно у понор пада,
Тада позив за помоћ јека прихвати журно,
Појача – и хитро где треба однесе и преда.
3
Неко – сигурно не људи – бесом опијени,
Неми за топот и буку што су je правили,
Дошли су да узму глас живој стени -
И јеку су везали и уста joj запушили.
4
Сву ноћ су крваво, неуморно јеку мучили,
Газили су je да нико не чује и не види.
A yjyтpy су утихлу планинску јеку стрељали -
И бризнуше парчад, ко сузе од рањених хриди…
********
Препев на бугарски:
© Иван Теофилов. Превод, 1984
Разстрелът на планинското ехо
1
В затаения проход за вятъра няма преграда,
върху зъбер велик – недостъпно велик,
си живеело весело ехо в планинска прохлада.
И отвръщало винаги е вик на човешкия вик.
2
Но щом самотата на буца в гръкляна застане
и стаения стон в тази урва пропадне без ек,
всеки възклик за помощ туй ехо само ще подхване,
ще усили и сложи в ръцете на близък човек.
3
Може би не човеци, напили се с билка стипчива
(да не бъде дочут ни ека, нито хрипа нелеп),
надойдоха, удушиха волния отклик на урвата жива
и завързаха ехото с пъхнат в устата му чеп.
4
Цяла нощ продължи тази кървава, злостна забава.
Те го тъпчеха – звук не отекна по тези била…
И по изгрев разстреляха скалната негова слава,
плач от камъни бликна от всяка ранена скала…
2. Мои препеви на сите 154 сонети на Шекспир, pdf.,формат А4, 39 страници
3. Мојата стихозбирка “Бегајќи од трпезата на моите црвци“ ги содржи и моите препеви на сите 154 сонети на Шекспир
4. Мојата стихозбирка “Со рими клоцнат Буковски“ ги содржи и моите преводи и препеви на 75 песни на Чарлс Буковски
5. Мојата стихозбирка “Аферата Неруда“ ги содржи и моите римувани препеви на 100 сонети за љубовта од Пабло Неруда
6. Мојата збирка раскази “Помилуваниот владика“
7. Мојата стихозбирка “Ловејќи ја душата на Висоцки“ ги содржи и моите препеви на 60 песни на Владимир Висоцки
8. Моето досегашно творештво собрано накуп
