@ :: Сонет за Времето

Постинг

Обратно към блога | Предишен постинг | Следващ постинг

25.12.2012 14:58 - Сонет за Времето

Автор: lupcobocvarov Категория: Поезия

Прочетен: 474 Коментари: 0 Гласове:

Ова е мој препев на “Сонет за Времето“ од американската поетеса Силвија Плат.
1
Денес ние мрдаме во саати накитени со жад
кои нашите години ги бележат со тик-такот;
иако во челично авто ни доаѓа смртниот пад,
ги фалиме дните во неон кои го бркаа мракот.
2
Но надвор од ѓаволскиот челик на оваа зграда
среде пластифицирано застаклениот град,
можам да го чујам осамениот ветер како блада,
цимоли во олукот и в уво ми внесува јад.
3
Тој плаче за девојка оставена маслинки да бере,
тажи по бокалот за кралски здравици кренат,
рони солзи дури и за легендарно змејско ѕвере -
за сѐ живо тага собрал, од просјак до мецена.
4
Времето е машина и на железни шипки езди
додека занавек млеко молзе од сите ѕвезди. ************ Ова е оригиналот:

Sonnet: To Time by Sylvia Plath
Today we move in jade and cease with garnet
Amid the ticking jeweled clocks that mark
Our years. Death comes in a casual steel car, yet
We vaunt our days in neon and scorn the dark.

But outside the diabolic steel of this
Most plastic-windowed city, I can hear
The lone wind raving in the gutter, his
Voice crying exclusion in my ear.

So cry for the pagan girl left picking olives
Beside a sunblue sea, and mourn the flagon
Raised to toast a thousand kings, for all gives
Sorrow; weep for the legendary dragon.

Time is a great machine of iron bars
That drains eternally the milk of stars.
*******************************************************