Ова е мој препев на песната “Бања до бел жар“ од рускиот поет Владимир Висоцки.
1
Наложи ми ја бањата, усвити до бел жар,
од бел свет сум одвикнат вечност цела,
да се угорам, и јас страден да имам ќар,
да ми го разврзе јазикот пареата врела.
2
Наложи ми ја бањата, стопанке мила,
да се вивнам, да ја стопам оваа ганѕа,
на дрвената клупа, до последна сила,
да истребам секое сомнение и јанѕа.
3
Го разбирам срамот и неприличноста,
црпалка ладна вода на грб ќе си сипам,
ќе се види знак од култот на личноста,
заради вождот тетовиран не ќе липам.
4
Наложи ми ја бањата, усвити до бел жар, од бел свет сум одвикнат вечност цела, да се угорам, и јас страден да имам ќар,
да ми го разврзе јазикот пареата врела.
5
Колку маки и патеки се поминати од нас,
колку вери и кории се исечени до корен,
а над десната града Маринка е во анфас,
над левата, профил на Сталин истопорен!
6
Ех, за мојата пожртвувана вера и служба
колку ли години јас во рајот ќе се шетав!
Но, се променив, ја растурив таа дружба,
штом пуштив глупоста во мене да влета.
7
Наложи ми ја бањата, усвити до бел жар, од бел свет сум одвикнат вечност цела, да се угорам, и јас страден да имам ќар,
да ми го разврзе јазикот пареата врела.
8
Си спомувам, на брат ми тоа утро рано
успеав да му кажам моите да ги чува,
а двајца преубави стражари, по планот,
ме поведоа во сибирската тајга глува.
9
Потоа, в каменолом ил`каде и да било,
голтајќи солзи мешани со горка слина,
до срце го дупчевме Сталин-профилот,
да може да чуе како срцата ни се кинат.
10
Наложи ми ја бањата, усвити до бел жар, од бел свет сум одвикнат вечност цела, да се угорам, и јас страден да имам ќар,
да ми го разврзе јазикот пареата врела.
11
Ох, ме тресе помислата на времето гадно,
но пареата ми ги брка мислите за тие дела.
Од маглата на минатото кое беше ладно,
нурнувам во маглата на сегашноста врела.
12
Ми затропаа мислите под голото теме,
изгледа напразно го носам јас тој жиг.
И за да си го олеснам малку тоа бреме,
со метличка брезова млатам по тој лик.

 

Ова е оригиналот:
Банька по-белому ♫ ◡

Протопи ты мне баньку по-белому -
Я от белого свету отвык.
Угорю я, и мне, угорелому,
Пар горячий развяжет язык.

Протопи ты мне баньку, хозяюшка,
Раскалю я себя, распалю,
На поло́ке, у самого краюшка,
Я сомненья в себе истреблю.

Разомлею я до неприличности,
Ковш холодный – и всё позади.
И наколка времен культа личности
Засинеет на левой груди.

Протопи ты мне баньку по-белому -
Я от белого свету отвык.
Угорю я, и мне, угорелому,
Пар горячий развяжет язык.

Сколько веры и лесу повалено,
Сколь изведано горя и трасс,
А на левой груди – профиль Сталина,
А на правой – Маринка анфас.

Эх, за веру мою беззаветную
Сколько лет отдыхал я в раю!
Променял я на жизнь беспросветную
Несусветную глупость мою.

Протопи ты мне баньку по-белому -
Я от белого свету отвык.
Угорю я, и мне, угорелому,
Пар горячий развяжет язык.

Вспоминаю, как утречком раненько
Брату крикнуть успел: «Пособи!»
И меня два красивых охранника
Повезли из Сибири в Сибирь.

А потом на карьере ли, в топи ли,
Наглотавшись слезы и сырца,
Ближе к сердцу кололи мы профили
Чтоб он слышал, как рвутся сердца.

Протопи ты мне баньку по-белому -
Я от белого свету отвык.
Угорю я, и мне, угорелому,
Пар горячий развяжет язык.

Ох, знобит от рассказа дотошного,
Пар мне мысли прогнал от ума.
Из тумана холодного прошлого
Окунаюсь в горячий туман.

Застучали мне мысли под темечком,
Получилось – я зря им клеймён,
И хлещу я березовым веничком
По наследию мрачных времён.

Протопи ты мне баньку по-белому -
Я от белого свету отвык.
Угорю я, и мне, угорелому,
Пар горячий развяжет язык.