Ова е мој препев на песната “Бодајбо“ од рускиот поет Владимир Висоцки.
1
Ти плачно замина на краток рок,
пак да се видиме да не даде бог,
а јас, во сточен вагон и на исток,
на ископ во рудникот во Бодајбо.
2
Не ќе заплачеш ти, не ќе чекаш,
не ќе наминеш кај некој роднина,
но, плукни на мене, јас со чекан,
ќе копам злато за мојата родина.
3
Тропотот на тркалата одмор си зема,
нема пруга, зинала пустелија-ламја.
Би ридал сега, но за жал, солзи нема,
и солзите завршија во оваа земја.
4
Ти мене не ме чекај, биди цврста,
не бери гајле за мојата беда и тага,
но глеј патиштата да не се вкрстат
повторно во наша средба драга.
5
Ќе мине рокот, ќе сврши оваа казна,
слободен ќе сум и за пијачка гладен;
и дури со дрога умот ќе го дразнам,
ќе туркам сѐ за во заборав да падне.
6
Овде наоколу дрвјата ветрот ги свива,
небесен круг за плачење и тага невина:
зад мене – илјада километри тајга дива
а пред мене – седум години синевина.

 

Ова е оригиналот:
Бодайбо ♫ ◡

Ты уехала на короткий срок,
Снова свидеться нам не дай бог,
А меня – в товарный и на восток,
И на прииски в Бодайбо.

Не заплачешь ты, и не станешь ждать,
Навещать не станешь родных,
Ну, а мне – плевать, я здесь добывать
Буду золото для страны.

Всё закончилось, смолкнул стук колёс,
Шпалы кончились, рельсов нет.
Эх, бы взвыть сейчас – жалко, нету слёз,
Слезы кончились на земле.

Ты не жди меня, ладно, бог с тобой,
А что туго мне – ты не грусти,
Только помни: не дай бог со мной
Снова встретиться на пути.

Срок закончится, я уж вытерплю
И на волю выйду, как пить,
Но пока я в зоне на нарах сплю -
Я постараюсь всё позабыть.

Здесь леса кругом гнутся по ветру,
Синева кругом, как не выть,
А позади семь тысяч кило́метров,
А впереди – семь лет синевы.