Ова е мој препев на сонетот “Мајски цвет“ од американската поетеса Силвија Плат.
1
Јарки ко крв, глогинките одолејаа на црнозимските сили,
на јуришите на снежните вејавици од стежнатите неба,
и докажаа дека храбрите гранки да умрат не ќе треба
бидејќи коренот се прицврстил со непоколебливи жили.
2
Сега, како зелениот сок се јази низ боцкавото дрво,
секој жив плот со такви бели цветови ни паѓа в очи
и, како и изданокот од Јосифовиот род, ни сведочи,
дека најдобрата убавина во смелоста е родена прво.
3
Па така, кога Островот ги протера накај Новиот свет,
од домашните огништа да заораат кон непознат крај
преку Атлантикот темен, несигурен, брановит и клет,
сеќавајќи се на победата на глогинките со крвав сјај,
тие си посакаа бродот да им биде цврст морски атлет,
и затоа го нарекоа според грмушката што цути во мај.

 

Ова е оригиналот:

Mayflower
1
Throughout black winter the red haws withstood
Assault of snow-flawed winds from the dour skies
And, bright as blood-drops, proved no brave branch dies
If root’s firm-fixed and resolution good.
2
Now, as green sap ascends the steepled wood,
Each hedge with such white bloom astounds our eyes
As sprang from Joseph’s rod, and testifies
How best beauty’s born of hardihood.
3
So when staunch island stock chose forfeiture
Of the homeland hearth to plough their pilgrim way
Across Atlantic furrows, dark, unsure—
Remembering the white, triumphant spray
On hawthorn boughs, with goodwill to endure
They named their ship after the flower of May.