Ова е мој препев на песната “Двајца вљубени и Плажоталкач на Вистинското Море“ на американската поетеса Силвија Плат.
1
Откако го заклучи својот приказен летен дом,
ладно и конечно, фантазијата одлета ко птица;
слаткиот одмор истече во клепсидрениот лом,
погледите кон синилото се заковани со штица.
2
Мислите најдени во лавиринт на самовилска коса
распослана врз зелениот слап на плимската глава
сега ги свиткуваат крилјата и како лилјачна глоса
збираат пајажина во сувоста на черепниот таван.
3
Не сме тоа што можеме да бидеме и тоа е скука;
го протеруваме секое приближување до митови
зад интервалноста на оваа сегашност и ова тука:
заедно со белиот океан си заминаа и сите китови.
4
Под шаторот од крикови на подбивливи галеби,
врз руини на школки калеидоскопски совршени,
плажоталкачот буричка во тие плимски загреби
со надеж да ги најде на Венера рацете скршени.
5
Потонати палуби на коските морето не менува
дур се кикотат во циклусите на осека и плима;
иако умот како острига со бисери забременува,
само зрнце песок е сето она кое човек го има.
6
По распоред водата надоаѓа но и се повлекува,
совесното сонце заоѓа но утре пак ново иде;
џуџиња на месечината да живеат не се очекува,
така е тоа бидејќи поинаку не може да биде.

 

Ова е оригиналот:

Two Lovers and a Beachcomber by the Real Sea

Cold and final, the imagination
Shuts down its fabled summer house;
Blue views are boarded up; our sweet vacation
Dwindles in the hour-glass.

Thoughts that found a maze of mermaid hair
Tangling in the tide’s green fall
Now fold their wings like bats and disappear
Into the attic of the skull.

We are not what we might be; what we are
Outlaws all extrapolation
Beyond the interval of now and here:
White whales are gone with the white ocean.

A lone beachcomber squats among the wrack
Of kaleidoscopic shells
Probing fractured Venus with a stick
Under a tent of taunting gulls.

No sea-change decks the sunken shank of bone
That chuckles in backtrack of the wave;
Though the mind like an oyster labors on and on,
A grain of sand is all we have.

Water will run by rule; the actual sun
Will scrupulously rise and set;
No little man lives in the exacting moon
And that is that, is that, is that.