Ова е мој препев на “Песната на Солвеиг“ од норвешкиот писател Хенрик Ибзен
1
Зимата исчезнува а за замин и пролетта се спрема,
летото нека сврши па и сета година нека ја снема,
но ти ќе ми се вратиш, вистина и вера сетив,
и јас ќе те дочекам како што дамна ти ветив.
2
Ќешки Бог да те води и чува сегде кајшто ќе одиш,
Неговата благодат и милост над тебе нека се плоди.
Се додека по неа газиш, јас на земјава ќе те чекам,
а ако си во Рајот, и таму ќе ти бидам постела мека.

 

Solveig’s Song

The winter may go, and the spring disappear,
Next summer, too, may fade, and the whole long year,
But you will be returning, in truth, I know,
And I will wait for you as I promised long ago.

May God guide and keep you, wherever you may go,
Upon you His blessing and mercy bestow.
And here I will await you till you are here;
And if you are in Heaven, I’ll meet you there.