Збигњев Херберт е најдобар пример за тоа кон што води терањето ергенлак до 44-та година а потоа сметкаџиското склучување брак со жена-неротка ама влијателна во писателската организација на Полска.
Збигњев дури и потполно ја загубил способноста за разбирање на суштината на една кокошка.
Разумен човек кокошката би ја опишал како мајка која предано трпи копулации од петелот и несе јајца што потоа истрајно ги квачи а откако ќе се изведат пиленцата, неколку месеци се грижи за нив за да станат способни сами да се снаоѓаат за храна.
Но Збигњев Херберт не е разумен човек туку намќор кому кокошката му е одвратна оти замижувала и кокодакала кога ќе снела јајце, кое било изгнасено.
И сето тоа за Збигњев Херберт да изведе поента дека кокошката личела на некои поети.
Да немаш мадиња да кажеш кои се тие поети а притоа да навредуваш прекрасно кротко животно – тоа е одлика на отровен човек-црв.
Таквиот и кокошката би го препознала и не би го колвнала.