1
За скрибомани што правописот го силуваат
и размаваната проза како поезија ја сметаат,
ова е сонетна куќичка, во неа да си чуваат,
леви рамења и сни дур по ќерамиди шетаат.
2
Во неа нема утринско молчење на старци
туку црцор на нивните срца за новиот ден,
они конци и игли токмат како хуманитарци,
да закрпат небо распарано од пијан клен.
3
Тој мамурно се восхитува на голи стопала
и мастурбира среќен, знае да брои до десет:
во него суетноста длабоки корења вкопала,
се храни со здивот од мочурливиот тресет.
4
Тој гордо хаосот си го смета за идеал вишен,
низ оџак сере и со сонетов газот си го брише.