Грабнете го оружјето, вие колебливци на стража!
Тие вратата ја освоиле и мене внатре ме држат
како да сум лица обвинети за законска ескиважа,
нив ги овоплотувам и на мене обвинители ржат.
Зарад мене постои затворска стража и режим,
и ни еден бунтовник не го оковуваат без мене,
во затворот, со него заедно и мојта снага лежи,
дур капијата на слободата за него не се крене.
За кражба не осудуваат ниедна душа млада 
без и мене судот да ми одмери иста казна, 10
заедно со болниот од колера и јас страдам,
болките негови ме гушат и свирепо дразнат. 
Питачи се овоплотуваат во мене и јас во нив,
ситнеж им фрлаат ним а во мене срам ѕвони.

Ова е оригиналот:
37
You laggards there on guard! look to your arms!
In at the conquer’d doors they crowd! I am possess’d!
Embody all presences outlaw’d or suffering,
See myself in prison shaped like another man,
And feel the dull unintermitted pain.
For me the keepers of convicts shoulder their carbines and keep watch,
It is I let out in the morning and barr’d at night.
Not a mutineer walks handcuff ’d to jail but I am handcuff ’d to him
and walk by his side,
(I am less the jolly one there, and more the silent one with sweat on my
twitching lips.)
Not a youngster is taken for larceny but I go up too, and am tried and
sentenced.
Not a cholera patient lies at the last gasp but I also lie at the last gasp,
My face is ash-color’d, my sinews gnarl, away from me people retreat.
Askers embody themselves in me and I am embodied in them,
I project my hat, sit shame-faced, and beg.