Никој не го видел твоето лице ама илјада очи бдеат

да го дочекаат денот кога ќе го кренеш твојот вел;

Пупки на рози увилени, славеи збудалени, не пеат,

нестрпливо воздиваат, твоето појавување им е цел.

И не е чудно што и јас навраќам пред твојата порта,

и колку и да изгледа дека сум многу далеку од тебе,

мечтаам да ме сакаш со надеж среќата да ми е ортак,

иако си знам, многумина таа среќа ја сакаат за себе.

2

Љубовта е црква која сите религии ги спојува кроце,

Исламот, или Христијанството или Кафеаната се едно;

твоето лице на секој планетарен систем му е сонце,

а твојот сокак, љубена, ова сонце го осветлува вредно.

Не требаат манастирски ѕвона кај љубовта царува, ,

за живот посветен на неа не требаат мантии свети ;

со манастирски клепала времето не се оптоварува,

каде благоста вирее и божјата угодност ќе се сети.

Познато ми е дека најљубената моја тага ќе биде,

заради неа ќе страдам и болка кон мене веќе иде.

3

За секоја друга агонија и болка се наоѓа некој илач,

но за мојава треска само љубената утеха ќе ми даде.

Хафиз, Господ знае дека не е кукавички твојот плач,

има здрава причина што со тажни зборови се јадеш.

Едино проблем е што не знаеш дали таа ти ги слуша!

Та, од толку многу тажни песни и небесата се гушат!

************

Оригиналот тука:

https://archive.org/stream/odesfromdivanofh00hafiuoft/