Не ги заборавај, срце мое, твоите пријатели стари,

помни ја прекрасната верност на тие мртви лица;

дружбите со нив  беа повредни од сите наши пари,

ги нема а беа живи и мили како песнопојна птица.

О, има ли нешто повредно од пријател да се ќари.

2

Времето изневерува но ти помни ги тие што те сакаа;

нивниот пријателски поглед тебе веќе не те погалува

бидејќи тие се избледени и далеку како духови акаат,

но твојта љубов кон нив времето нека не ја намалува,

спомените за нивната љубов ко штрци нека штракаат.

3

Помни го и црвеното вино и розите со опоен мирис,

слатките песни на славеите што го красеа часот ран,

поточето кое трчаше за во прегратката да се смири

на реката обрабена со рајските градини на Исхафан;

споменот за минатите убави мигови нека ти се шири.

4

Да се сеќаваме на мртвите кои чувале и тајни наши,

но да не се радуваме што ги поклопи гробна плоча.

Хафиз, сега од растајнување ни малку не се плашиш,

но заради тоа спомените за нив нека не ти се кочат. 

***********

https://archive.org/stream/odesfromdivanofh00hafiuoft/