Без добро старо вино, пролетта не е пролет за мене!

Без твоите образи што како лалиња си ги потпалила,

милослив воздух од градини и ливади не ќе се крене

и розите не се рози ако ти со очите не си ги погалила.

2

Половина од неговата милина телото твое секако губи

но кога јас со копнежлививе очи го гушкам, таа е цела;

устата твоја мед лачи само кога мојата сака да ја љуби

инаку за други усти, отров токми како збеснета пчела.

3

Напразно кипарисот за галење на зефирот му се нуди,

само ако славеј слета на него, ќе има кој да го слави.

Умот создава фантастични слики за рајата да се чуди,

ама само сликата на љубената него мудрец го прави.

4

Сигурно е дека добро однегувано вино е лек згоден,

зелената градина без пријател во неа е како загубена.

Хафиз, твојата душа залегна на метал неблагороден,

не копаничари го врз него лицето на твојата љубена.

***********

Оригиналот тука:

https://archive.org/stream/odesfromdivanofh00hafiuoft/