Во жешково, ноќе многумина на тремот дремат
и понекој од нив на една сосетка се потсетува
иако тој случај е веќе стара триесетгодишна тема:
откако по вечерата излегла троа да се расшетува,
ги оставила мажот и децата и до ден-денес ја нема. 
2
Никој сега за неа не може да каже многу нешто,
освен дека напати втренчено се насмевнуваше
и да ја прашавте на што мисли, не ви кажуваше,
како веќе да си има тајна што ја крие многу вешто,
или како да жали што бар една тајна не чуваше.

Оригиналот:

The one who disappeared

Now that it’s warm to sit on the porch at night
Someone happened to remember a neighbor,
Though it had been more than thirty years
Since she went for a little walk after dinner
And never came back to her husband and children.

No one present could recall much about her,
Except how she’d smile and grow thoughtful
All of a sudden and would not say what about,
When asked, as if she already carried a secret,
Or was heartbroken that she didn’t have one.