Употреба: Медицина

Данило Киш, во „ Гробницата за Борис Давидович“, очигледно опседнат со препотентен интелектуализам, делото “7000 денови во Сибир“  на патилецот Карло Штајнер  постмодернистички го плагира. Писателот Мирко Ковач, во документарна емисија на Хрватската телевизија кажа дека Данило Киш, откако дознал дека француската писателка Маргарет Јурсенар го прочитала француското издание на “Гробницата...“,  се стрчал во Париз за лично да го чуе нејзиното мислење за делото и се разочарал во себе како писател зашто таа му рекла дека делото е совршено напишано ама имало само една фактографска грешка - некое сирење, што почнало да се произведува тек во 17 век, било спомнато како постоечко во 16 век,  по што,   Киш во подоцнежните изданија на делото, тој факт го избришал.

Јака штикла за сирење таа Маргарет штом не можела да открие дека  Киш, плагирајќи ја книгата на Карло Штајнер,  направил многу поважни фактографски грешки.

На пример,  за еден бегалец Штајнер кажува: “Го пронајдоа во близина на местото каде се таложи течната згура од БМЗ“ а Киш тоа го растегнува во ваква кора:  “Четвртиот ден некој стражар го откри во близина на ливницата, зараснат  во брада и налик на сениште, кај се грее до големиот котел во кој се таложи течната згура.“

Глупо е да се каже дека бегалецот го откриле “…кај се грее до големиот котел  во кој се таложи течната згура.“ а тоа место да се дефинира дека е  “во близина на ливницата“ кога е јасно дека “котелот во кој се таложи течната згура“ е составен дел од ливницата.

Фактографска грешка е и самото воведување на котелот во описот. Штајнер не зборува за котел, што е и нормално, згурата е отпаден материјал и не се собира во котел.

Во котел се собира металот и веднаш се лие во калапи а згурата се таложи во широки укопани бетонски базени за побрзо да се излади и потоа одвезе настрана.

Штајнер реално кажува како што ја чул случката – дека бегалецот, сардисан, едноставно рипнал во базенот со сеуште течна и врела згура и изгорел.

Ама на Киш му требало акција, па покрај тоа што го измислил котелот, додал и скали по кои бегалецот се качува до отворот на котелот и потоа рипа во течната згура.

Само препотентен а глуп човек може тоа да го смисли – згурата да се збира во котел.

Котел е од 5 страни  заграден сад кој се полни или празни од шестата слободна страна.

Како замислувал Киш да биде испразнет котелот со изладената згура? Таа тогаш ќе била цврста, компактна, речиси како монолит слиен со самиот котел.

Ќе ангажирале работници со штемајзи и длета да вадат грутка по грутка од згурата?

Па не се толку глупи ливците – тие знаат дека наједноставно е згурата да истече во големи отворени бетонски базени од каде што по нејзиното ладење со машински утоварувачи или рачно со копачи и лопати може да се товари на камиони или запрежни коли за да се ослободи базенот за нов ливнички процес.

Киш во “Гробницата….“ бил безобразен и препотентен плагијатор кој плус бил и потпикнувач  бидејќи секој од расказите во “Гробница…“ го посветил на некој од тогаш влијателните книжевни  критичари или писатели а еден расказ е посветен и на Карло Штајнер, демек, еве батка, и тебе те удостоив со посвета, откако те  испокрадов.

И мислам дека по  ова  би  требало  тоа негово толку фалено дело да го викаме “Гробницата за Данило Киш“.