1
Реков: “Појди со мене“ и никој немаше поим
каде и како боледува мојата душа уморена;
каранфил и баркарола за мене никој не двои,
ништо, едино рана сум со љубовта отворена.
2
Повторив: “Појди со мене“, смртно се измачував,
а никој не ја виде таа крв што тивко се искачува
по Месечината која на моите усни се вгнезди.
О, љубена, да ги заборавиме трнливите ѕвезди!
3
Ама кога тоа “Појди со мене“ гласот твој го рече,
ти ги ослободи болката, љубовта и она беснило
на виното заробено што во подрумот ме пече
и јас повторно на усните сетив вкус на пламен,
од напнатоста почувствував дека ми олеснило -
оти добив и крв и палеж и каранфил и камен.
=======
Еве го оригиналот:

Soneto VII

“Vendrбs conmigo” dije -sin que nadie supiera
dуnde y cуmo latнa mi estado doloroso,
y para mн no habнa clavel ni barcarola,
nada sino una herida por el amor abierta.
Repetн: ven conmigo, como si me muriera,
y nadie vio en mi boca la luna que sangraba,
nadie vio aquella sangre que subнa al silencio.
Oh amor ahora olvidemos la estrella con espinas!
Por eso cuando oн que tu voz repetнa
“Vendrбs conmigo” -fue como si desataras
dolor, amor, la furia del vino encarcelado
que desde su bodega sumergida subiera
y otra vez en mi boca sentн un sabor de llama,
de sangre y de claveles, de piedra y quemadura.
=======
Еве и еден препев на англиски:
1
‘You’ll come with me’ I said, and none knew
where and how my pain throbbed,
and for me there was no carnation or barcarole,
nothing but an open love wound.
2
I repeated, ‘come with me,’ as though I were dying,
and nobody saw the bleeding moon in my mouth,
no one saw that blood going up into the silence.
O love, let us now forget the thorned star!
3
This is why, when I heard your voice repeat
‘You’ll come with me,’ it was as though you unbound
pain, love, the fury of gaoled wine
coming up from its flooded cellar;
and my mouth again tasted flame,
blood and carnations, stone and burns.