Ова е мој препев на песната “Апел до Врховниот суд“ од рускиот поет Владимир Висоцки.
1
Пред мене секој факир ко џуџе е силен,
ситно итроманче со триковите трошни, -
за до Монте Карло обезбедете ми билет
да им покажам на измамниците тамошни!
2
За рулетот јас сум законот, море и устав!
нема јас по нивните убавици да се траќам,
секој крупие ќе остане со подзината уста
а јас на возот и со печалбата се враќам!
3
Ќе вложувам вешто на црвено и на црно
во казината на Монте Карло разгалени
и не ќе им остане ни од прашинка зрно,
ќе зјаат обрани зелените маси фалени.
4
Ќе соберам впечатоци за куп репортажи,
ќе пијам коктели, ќе слушам џез и фанки,
со валута ќе се преполнети моите багажи
и неа ќе ја подарам на советските банки.
5
Ова е сериозно, не сум палјачо на парада,
од казна смртна вака мислам да се вадам,
за полза на буџетот и татковинската зграда
и јас сакам судбински придонес да дадам.

 

Ова е оригиналот:
Аппеляция ♫ ◡

Передо мной любой факир – ну просто карлик,
Я их держу заместо мелких фраеров, -
Возьмите мне один билет до Монте-Карло -
Я потревожу ихних шулеров!

Не соблазнят меня ни ихние красотки,
А на рулетку – только б мне взглянуть, -
Их банкометы мине вылижут подмётки,
А я на поезд – и в обратный путь.

Играть я буду и на красных и на чёрных,
И в Монте-Карло я облажу все углы, -
Останутся у них в домах игорных
Одни хваленые зеленые столы.

Я привезу с собою массу впечатлений:
Попью коктейли, послушаю джаз-банд, -
Я привезу с собою кучу ихних денег -
И всю валюту сдам в советский банк.

Я говорю про всё про это без ухарства -
Шутить мне некогда: мне «вышка» на носу, -
Но пользу нашему родному государству
Наверняка я этим принесу!

  Ова е мој препев на песната “За нашата средба“ од рускиот поет Владимир Висоцки.

 

1
За средбата наша – што има да се каже -
ја очекував како стихијата што се чека:
ние заживеавме веднаш ко жена и маже,
без страв од лош крај, на постела мека.
2
Кругот твои пријатели јас на три го сечев,
те облеков и обув, кал веќе да не те прска,
но зад тебе долгиот опаш пак ти се влече,
опашот на твоите кратки врска-до-врска.
3
Потоа, се сеќавам, твоите другари ги биев,
со нив ептен непријатно времето го минев,
иако, веројатно, меѓу нив можеби се крие
и некој што напати и некоја умна ќе скине.
4
Било што да посакаше, јас в миг го давав,
во секој миг брачна ноќ ми беше опсесија,
за тебе под воз скокнав кога изгубив глава
но за среќа, се спасив по некаква чудесија.
5
И да беше ме чекала како што доликува,
онојпат кога ме пратија на `службен пат`,
небосводот за тебе би го фалсификувал,
и згора на тоа, две ѕвезди од Кремљ злат.
6
И се колнам, да пукнам, да не видам ќар,
не пиј и не лажи, простувам без да жалам,
Бољшој театар ќе ти го принесам на дар,
и згора на тоа, и Малечката спортска сала.
7
Но засега, јас за средба не сум спремен,
се плашам и од ноќите во кои те имав,
како Јапонците, стравувам од она време
кое ќе ми ја повтори мојата Хирошима.

Ова е оригиналот:
О нашей встрече… ♫ ◡

О нашей встрече – что там говорить!
Я ждал ее, как ждут стихийных бедствий,
Но мы с тобою сразу стали жить,
Не опасаясь пагубных последствий.

Я сразу сузил круг твоих знакомств,
Одел, обул и вытащил из грязи,
Но за тобой тащился длинный хвост, -
Длиннющий хвост твоих коротких связей.

Потом я, помню, бил друзей твоих -
Мне с ними было как-то неприятно, -
Хотя, быть может, были среди них
Наверняка отличные ребята.

О чем просила – делал мигом я,
Мне каждый час хотелось сделать ночью брачной.
Из-за тебя под поезд прыгал я,
Но, слава богу, не совсем удачно.

И если б ты ждала меня в тот год,
Когда меня отправили «на дачу», -
Я б для тебя украл весь небосвод
И две звезды Кремлевские в придачу.

И я клянусь – последний буду гад! -
Не ври, не пей – и я прощу измену,
И подарю тебе Большой театр
И Малую спортивную арену.

А вот теперь я к встрече не готов:
Боюсь тебя, боюсь ночей интимных -
Как жители японских городов
Боятся повторенья Хиросимы.

 

  Ова е мој препев на песната “Романса“ од рускиот поет Владимир Висоцки.

 

1
Таа беше чиста ко снегот в зима, и нежна.
А стана бисер в кал, но нема да ја колнам!
Рацеве писмото нејно со отказ ги жежна,
во него е вистината, мачителна и болна.
2
Јас не знаев, страдањето ѝ било маска
но маскарадата нема да ми скрши врат!
Да, ова беше едно од моите фијаска,
се надевам дека беше за последен пат.
3
Си помислив: деновите мои свршија,
зла крв низ моите вени почна да тече,
го стиснав писмото ко глава на змија,
а отровот на измамата прсти ми пече.
4
Агонија и страдање, но очајание ич,
солзите ќе ми ги брише ветрец благ,
за коњите мои таа навреда не е бич,
меќава нема да го покрие мојот траг.
5
И така, го оставам овој јад и скреж,
по матно небо мирот ми е разнесен:
карамфилов и невенов опој свеж
во снег ступкан, од солзи размесен.
6
Москва не им верува на плачни китки,
и јас немам оправдание да ѝ замерам!
Се стегнувам и брзам кон нови битки,
и по обичај, да победам имам намера.

Ова е оригиналот:
Романс ♫ ◡

Она была чиста как снег зимой.
В грязь – соболя, – иди по ним – по праву…
Но вот мне руки жжет ея письмо -
Я узнаю мучительную правду…

Не ведал я: страданье – только маска,
И маскарад закончится сейчас, -
Да, в этот раз я потерпел фиаско -
Надеюсь, это был последний раз.

Подумал я: дни сочтены мои,
Дурная кровь в мои проникла вены, -
Я сжал письмо как голову змеи -
Сквозь пальцы просочился яд измены.

Не ведать мне страданий и агоний,
Мне встречный ветер слёзы оботрёт,
Моих коней обида не нагонит,
Моих следов метель не заметёт.

Итак, я оставляю позади,
Под этим серым неприглядным небом,
Дурман фиалок, наготу гвоздик
И слёзы вперемешку с талым снегом.

Москва слезам не верит и слезинкам -
И взять мне нечего, но нечего и дать, -
Спешу навстречу новым поединкам -
И, как всегда, намерен побеждать!

 

 

Ова е мој препев на песната “Тој беше хирург“ од рускиот поет Владимир Висоцки.

 

1
Тој беше хирург, дури и `невро`,
и кога ќе оплескаше ни беше мил,
на конгрес во Рио-де-Жанеиро,
тој делфин пред ситни риби бил.
2
Сите на кои животот им скиснал,
тој ги враќаше во нормални луѓе,
иако како ѕвезда над нас виснал,
за жал, Евреин е и за нас туѓ е.
3
Тој се бореше науката да напредува,
со галоп остваруваше научен скок:
на еден што од парализа боледувал
успешно му пресадил и нов мозок.
4
Сите на кои животот им скиснал,
тој ги враќаше во нормални луѓе,
иако како ѕвезда над нас виснал,
за жал, Евреин е и за нас туѓ е.

Ова е оригиналот:

Он был хирургом ♫ ◡

Он был хирургом, даже «нейро»,
Хотя и путал мили с га,
На съезде в Рио-де-Жанейро
Пред ним все были мелюзга.

Всех, кому уже жить не светило,
Превращал он в нормальных людей.
Но огромное это светило,
К сожалению, было еврей.

В науке он привык бороться.
И за скачком – всегда скачок!
Он одному первопроходцу
Поставил новый мозжечок.

Всех, кому уже жить не светило,
Превращал он в нормальных людей.
Но огромное это светило,
К сожалению, было еврей.

 

  Ова е мој препев на песната “Бравар“ од рускиот поет Владимир Висоцки.

 

1
Јас работев како бравар, класа шеста,
во главава ме буцкаше некаква хемија:
платата ја арчев на чадлосани места,
а згора на тоа и кварталната премија.
2
Кога пиеш, вие секако знаете и сами,
треба да си ко добро наполнет казан:
во Москва имав две жени, ѓоа-дами,
покрај мојата венчана жена од Рјазан.
3
За Рјазан праќав троа пари и пакети,
но ѓоа-дамите беа главното арчење,
со нив секоја вечер беше тури-гнети,
пијанство, мамурлак, едно мачење.
4
Гледам јас дека здравјето не го бива,
за бракот скандал, угледот мој партал,
силите копнат, сум станал сува слива,
едино премијата крепи секој квартал.
5
Модар, брчкосан, лице ми се сломило,
им кажав без зборови, гестикуларно:
шипинки за вас, здравјето ми е помило,
барајте други фраери за да ви е арно.
6
Ах, кога тие би знаеле колку ми е ќеф,
па јас сум ја извлекол добитната карта!
Платата сам си ја испивам, и не е грев,
исто правам со премијата секој квартал!

Ова е оригиналот:
Я был слесарь шестого разряда… ♫ ◡

Я был слесарь шестого разряда,
Я получки на ветер кидал, -
Получал я всегда сколько надо -
И плюс премию в каждый квартал.

Если пьешь, – понимаете сами -
Должен что-то иметь человек, -
Ну, и кроме невесты в Рязани,
У меня – две шалавы в Москве.

Шлю посылки и письма в Рязань я,
А шалавам – себя и вино, -
Каждый вечер – одно наказанье
И всю ночь – истязанье одно.

Вижу я, что здоровие тает,
На работе – всё брак и скандал, -
Никаких моих сил не хватает -
И плюс премии в каждый квартал.

Синяки и морщины на роже, -
И сказал я тогда им без слов:
На фиг вас – мне здоровье дороже, -
Поищите других фраеров!..

Если б знали, насколько мне лучше,
Как мне чудно – хоть кто б увидал:
Я один пропиваю получку -
И плюс премию в каждый квартал!

 

  Ова е мој препев на песната “Мене невестата ќе ме отплаче чесно“ од рускиот поет Владимир Висоцки.
1
Мене невестичката ќе ме отплаче со солзи чесни,
другарите долговите ќе ги платат, иако без полза,
едино што они а и други ќе ги пеат моите песни,
а може и ѓаволот за мене ќе пророни чесна солза.
2
Не ми даваат веќе интересни книги кои ги сакам,
и мојата гитара ја осакатија, без жици ја затурија,
радост нема горе за мене а долу нема ниту мака,
нема сонце ниту месечина долж небесната јурија.
3
Јас немам слобода и права, збутан сум на тесно,
само во круг од врата до ѕидови може да стапам,
за мене е невозможно на лево а исто и на десно,
само да мечтаам и во парченцето небо да зјапам.
4
Мечтата ми е: како оттаму излегувам, нема резе,
како со гитарата ми ја враќаат и мојата смеа,
кој надвор ќе ме пречека и ќе ме гушне со лезет,
и какви ли убави песни другарите ќе ми пеат?

 

********
Ова е оригиналот:
а меня невеста отрыдает честно ♫ ◡

1
За меня невеста отрыдает честно,
За меня ребята отдадут долги,
За меня другие отпоют все песни,
И, быть может, выпьют за меня враги.
2
Не дают мне больше интересных книжек,
И моя гитара – без струны,
И нельзя мне выше, и нельзя мне ниже,
И нельзя мне солнца, и нельзя луны.
3
Мне нельзя на волю – не имею права, -
Можно лишь от двери до стены,
Мне нельзя налево, мне нельзя направо,
Можно только неба кусок, можно только сны.
4
Сны про то, как выйду, как замок мой снимут,
Как мою гитару отдадут.
Как меня там встретят, кто меня обнимет
И какие песни мне споют?
******************

  Ова е мој препев на песната “Братски гробници“ од рускиот поет Владимир Висоцки.
1
На братски гробници крст не ставаат веќе,
тука вдовички ридања нема да се чујат.
Нив некои некогаш ги украсуваат со цвеќе
а Вечниот пламен сега работи на струја.
2
Порано беа ниви, на нозе ги креваше плуг,
денес тие со гранитни плочи се покриени.
Под нив нема личен усуд, инаков од друг,
сите судбини во една приказна се слиени.
3
Во Вечниот пламен лелее: тенк на врагот,
изгорени селски куќи и пеплосан којник,
Смоленск изгорен а изгорен и рајхстагот,
изгореното срце на секој одделен војник.
4
На братски гробници вдовици не ридаат,
да пријде во посета никој не се стеснува.
На тие гробници крстови не се издигаат -
белким затоа на роднините им олеснува?

 

Ова е оригиналот:
Братские могилы ♫ ♩ ◡

На братских могилах не ставят крестов,
И вдовы на них не рыдают,
К ним кто-то приносит букеты цветов,
И Вечный огонь зажигают.

Здесь раньше вставала земля на дыбы,
А нынче – гранитные плиты.
Здесь нет ни одной персональной судьбы -
Все судьбы в единую слиты.

А в Вечном огне виден вспыхнувший танк,
Горящие русские хаты,
Горящий Смоленск и горящий рейхстаг,
Горящее сердце солдата.

У братских могил нет заплаканных вдов -
Сюда ходят люди покрепче.
На братских могилах не ставят крестов,
Но разве от этого легче?..
*********

Ова е мој препев на песната “Ако“ од рускиот поет Владимир Висоцки. 1 Ако физички би бил кршлив ко тенка срча, морално ќе бидам настојчив и стабил: ништо не ќе ме прелаже по жени да трчам, од алкохолот ни капка не би се напил. 2 Ако физички би бил силен, ќе сум кроток, ама кога само ќе помислам, страв ме гони: вода би пиел многу, една-голтка-цел-поток, но по жени, се колнам, ни чекорче по нив! 3 Но, ако сум во фаза од кондиција средна, сешто ќе биде, не ќе можам да скријам: ќе трчам по жени, секоја ќе биде вредна, а и нема да можам алкохол да не пијам. ************
Ова е оригиналот:

Если б я был физически слабым...  

Если б я был физически слабым - Я б морально устойчивым был, - Ни за что не ходил бы по бабам, Алкоголю б ни грамма не пил!
Если б я был физически сильным - Я б тогда - даже думать боюсь! - Пил бы влагу потоком обильным, Но... по бабам - ни шагу, клянусь!
Ну а если я средних масштабов - Что же делать мне, как же мне быть? - Не могу игнорировать бабов, Не могу и спиртного не пить!