Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.140 1. Биди мудрец на суровоста, многу не стискај со толку презир врз моето трпение занемено, за да не стане тагава со зборовите блиска и каже дека ти ни капка жал немаш спремено. 2. Би било поумно од тебе, иако ич не ме сакаш, сепак да ми кажуваш дека драг сум ти в душа, оти јас сум хировит болен во претсмртна мака и од докторот само добрите вести ги слушам. 3. Од очај почнав да заоѓам накај лудата страна, и тоа може кон злоба за тебе ќе ме спотерува. На светов сега сал лаги и клевети му се храна па на мене, лудиот клеветник, ќе ми се верува. 4. А ако не биде така и ти останеш ненаклеветена, погреби си ги очите во душата на мене посветена. =================== А ова е оригиналот: Sonnet 140 Be wise as thou art cruel; do not press My tongue-tied patience with too much disdain, Lest sorrow lend me words, and words express The manner of my pity-wanting pain. If I might teach thee wit, better it were, Though not to love, yet love, to tell me so, As testy sick men, when their deaths be near, No news but health from their physicians know. For if I should despair, I should grow mad, And in my madness might speak ill of thee. Now this ill-wresting world is grown so bad, Mad sland’rers by mad ears believиd be. That I may not be so, nor thou belied, Bear thine eyes straight, though thy proud heart go wide. ======== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.139 1. О, не ме повикувај како сведок за да те бранам што сурово срцето ми го кинеш како со клешти; не со очи туку со јазик повреди ме за да сфанам, удри силно и разбирливо а не со трикови вешти. 2. Нека ти биде срцето кај друг, но немој пред мене, со флертувачките погледи настрана да кршкаш: не ти треба тројански коњ, сила имаш да ја крене мојата тврдина во воздух, да не остане ни дршка. 3. Но, ај да те оправдам: `ах, мојата љубена знае, непријатели мои се нејзините погледи милни и затоа со нив во моето лице не сака да зјае па кон други ги испраќа своите стрели силни`. 4. Сепак, не го прави тоа, нека сум одблиску прободен, ти ќе ме убиеш и така од болкава ќе сум ослободен. =================== А ова е оригиналот: Sonnet 139 O call not me to justify the wrong That thy unkindness lays upon my heart. Wound me not with thine eye, but with thy tongue; Use pow’r with pow’r, and slay me not by art. Tell me thou lov’st elsewhйre; but in my sight, Dear heart, forbear to glance thine eye aside. What need’st thou wound with cunning when thy might Is more than my o’er-pressed defense can bide? Let me excuse thee: Ah, my love well knows Her pretty looks have been mine enemies, And therefore from my face she turns my foes, That they elsewhйre might dart their injuries. Yet do not so, but since I am near slain, Kill me outr’ght with looks, and rid my pain. ========== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

    Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.138 1. Кога љубената дека е права девица ми се колне јас и` верувам, иако знам дека в очи ме лаже, за таа да мисли `овој младич со наивност полн е, суптилностите светот допрва ќе му ги каже`. 2. Таа ме мисли млад да и` угоди на мојата суета, а знае дека од годините кожата ми е провисната, просто е, од нејзиниот лажлив јазик нема штета, па така од двете страни вистината е потисната. 3. Но, зошто таа дека е лажливка не признае сама? И зошто јас не сакам зрелоста да ми се уважува? Навиката се`да се верува на љубовта е прва дама а и вљубената старост годините не си ги кажува. 4. Па така еден со друг, се лажеме и се дупиме и од нашите лаги ефтини ласки ќе си купиме. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 138   When my love swears that she is made of truth I do believe her, though I know she lies, That she might think me some untutored youth Unlearnиd in the world’s false subtleties. Thus vainly thinking that she thinks me young, Although she knows my days are past the best, Simply I credit her false speaking tongue; On both sides thus is simple truth suppressed. But wherefore says she not she is unjust? And wherefore say not I that I am old? O love’s best habit is in seeming trust, And age in love loves not t’ have years told. Therefore I lie with her, and she with me, And in our faults by lies we flattered be. ========== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.134 1. Ти слепа и будалеста Љубов, со какви мрежи очи ми покри та да гледаат тоа што го нема? Тие знаат за правата убавина и каде таа лежи а пак најдобра им е жена со најлоша спрема. 2. Ако очите, заведени од погледи што ги ловат, впловуваат во заливот кајшто секој маж јава, зошто од нивните лаги ти цврсти пранги скова за во нив умот на срцево да не дигне глава? 3. Зошто срцево своја бавча дека има гордо кажува а не сака да знае дека цел свет му ја преорува? Или, гледајќи го тоа, самото себе се залажува: убава вистина и за гадно лице нека се зборува? 4. Моето срце и моите очи сосема се заслепени и за нив сите болести на лагата се залепени. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 137   Thou blind fool love, what dost thou to mine eyes, That they behold, and see not what they see? They know what beauty is, see where it lies, Yet what the best is take the worst to be. If eyes corrupt by over-partial looks Be anchored in the bay where all men ride, Why of eyes’ falsehood hast thou forgиd hooks, Whereto the judgment of my heart is tied? Why should my heart think that a several plot Which my heart knows the wide world’s common place? Or mine eyes, seeing this, say this is not, To put fair truth upon so foul a face? In things right true my heart and eyes have erred, And to this false plague are they now transferred. ======== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.134 1. Откако признав дека врз момчето имаш власт и јас се ставив под хипотека на волјата твоја, самиот себе сум се заложил, за моето второ јас ти да го вратиш оздравен за вечна утеха моја. 2. Но ти не правиш како што облигацијата бара туку похотно стрвна си а тој е љубезно кревок. За тој да ми помогне, те молел како мој гарант но така поцврсто и од мене се врзал со гревот. 3. Твојата убавина има статутарно право да го земе, оти лихварка си и секому похотата за ќар ја нудиш, па го цедиш мојот гарант што за помош е спремен и ми го превземаш преку измамата што ме слуди. 4. Него јас го загубив и ти обајцата сега не` имаш: тој за долгот плати а јас пак ти робувам со рима. =================== А ова е оригиналот: Sonnet 134 So now I have confessed that he is thine, And I myself am mortgaged to thy will, Myself I’ll forfeit, so that other mine Thou wilt restore to be my comfort still. But thou wilt not, nor he will not be free, For thou art covetous, and he is kind. He learned but surety-like to write for me, Under that bond that him as fast doth bind. The statute of thy beauty thou wilt take, Thou usurer, that put’st forth all to use, And sue a friend came debtor for my sake; So him I lose through my unkind abuse. Him have I lost; thou hast both him and me; He pays the whole, and yet am I not free. ======== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.133 1. Срамно е срцето што моето го натера да вене а згора и на моето љубено момче нанесе рани; не беше ли доволно да ме мачи само мене туку и пријателот ми го зароби со очите врани? 2. Заради очите твои сум човек надвор од себе, па и моето второ јас уште посилно ти го зграби; напуштен од него, од себе самиот а и од тебе, деветкратно во градиве долго копје ми се заби. 3. За да го пуштиш пријателот, нудам кауција силна, затвори ми го срцево во кафезот на твоите гради, за така да стане негов чувар а ти клучарка милна која во мојот затвор од употреба на сила се гади. 4. Ако јас сиот сум во тебе, и умот да ти е сменет, пријателот пак е твој зашто тој целиот е во мене. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 133   Beshrew that heart that makes my heart to groan For that deep wound it gives my friend and me; Is’t not enough to torture me alone, But slave to slavery my sweet’st friend must be? Me from myself thy cruel eye hath taken, And my next self thou harder hast engrossed; Of him, myself, and thee I am forsaken, A torment thrice threefold thus to be crossed. Prison my heart in thy steel bosom’s ward, But then my friend’s heart let my poor heart bail. Whoe’er keeps me, let my heart be his guard; Thou canst not then use rigor in my jail. And yet thou wilt, for I being pent in thee, Perforce am thine, and all that is in me. ======== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.132 1. Твоите очи како да ме сожалуваат кога ќе ме видат знаејќи дека твоето срце со презир ми мачи снага; се облекле во црнина за мои оплакувачи да бидат, и на мојата болка гледаат со сочувствителна тага. 2. И како што образите на истокот со ќеф се капат во утринското сонце кое со зраците ги плеска, а ѕвездата вечерница го утешува жалниот запад, така со сожалувачките очи твоето лице блеска. 3. О, пушти ги тогаш да го огреат и срцето твое за и оно да ме жали и така да ти стане милно; да си имаш во душата костум за утеха скроен и да го облекуваш кога мене ќе ме боли силно. 4. Та, тогаш убавината сама по себе во црното ќе биде и грешат кога велат дека изгледот не ти бил свиден. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 132   Thine eyes I love, and they, as pitying me, Knowing thy heart torment me with disdain, Have put on black, and loving mourners be, Looking with pretty ruth upon my pain; And truly, not the morning sun of heav’n Better becomes the gray cheeks of the east, Nor that full star that ushers in the ev’n Doth half that glory to the sober west, As those two mourning eyes become thy face. O let it then as well beseem thy heart To mourn for me, since mourning doth thee grace, And suit thy pity like in every part. Then will I swear beauty herself is black, And all they foul that thy complexion lack. ====== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.131 1. Ти си тиранка, вистинско тиранско чудо, ко оние чија горда убавина за другиот е маки; знаеш ти добро дека за моето срце лудо ти си најблескавиот и најскапоцениот накит. 2. Има други што те знаеле и велат во добра вера, дека не си баш лична за со јадот да сме браќа. Такво тврдење треба во олеснение да ме втера ама сепак срцето мое по тебе од земја се траќа. 3. И се осигурив дека по тебе лажно не страдам, илјада воздишки сал од мисла за твојот лик, ми се раѓаат и се стројат како сведочка гарда, да потврдат дека најубава си и како дама пик. 4. И ништо црно немаш, освен во твоите дела, од кои луѓето пресудуваат за фигурата цела. =================== А ова е оригиналот: Sonnet 131 Thou art as tyrannous, so as thou art, As those whose beauties proudly make them cruel; For well thou know’st, to my dear doting heart Thou art the fairest and most precious jewel. Yet in good faith some say, that thee behold, Thy face hath not the pow’r to make love groan. To say they err I dare not be so bold, Although I swear it to myself alone; And to be sure that is not false, I swear A thousand groans but thinking on thy face; One on another’s neck do witness bear Thy black is fairest in my judgment’s place. In nothing art thou black save in thy deeds, And thence this slander, as I think, proceeds. ======== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.130 1. Нема атрибут на сонцето кој кај љубената се јави; од коралот ронки црвенило нејните усни просат; ако снегот е бел, нејзините гради се сиво-кафјави; вместо од златни жици, од црни е нејзината коса; 2. Сум видел многу дамаски рози, црвени и бели, но такви слични не сум видел на нејзиниот бут; и, парфемите имаат далеку помирисен прелив од оној со кој сум се запознал во нејзиниот скут. 3. Добро знам, музиките понежен звук емитираат, но сакам таа да ми зборува, макар и со грешки. Не сум видел како точно богињите левитираат но мојата љубена божествено се движи пешки. 4. А сепак, жими небо, мојата љубена е поуникатна, од било која жена опишана како сончева и златна. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 130   My mistress’ eyes are nothing like the sun; Coral is far more red than her lips’ red; If snow be white, why then her breasts are dun; If hairs be wires, black wires grow on her head; I have seen roses damasked, red and white, But no such roses see I in her cheeks; And in some pйrfumes is there more delight Than in the breath that from my mistress reeks. I love to hear her speak, yet well I know That music hath a far more pleasing sound. I grant I never saw a goddess go; My mistress, when she walks, treads on the ground. And yet, by heaven, I think my love as rare As any she belied with false compare. ========== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.129 1. За во пустината на срамот животната сила да ја троши, похотата со кривоклетства и свирепост се наоружува; убиството, дивеењето и бруталноста за неа не се лоши, таа е екстремно криминална и доверба не заслужува. 2. Остварен, актот блуден, веднаш со презир се плаќа: ловот беше неразумен ама барем не е чиста нула; омразата е мамката вешта која во стапица те фаќа: да мислиш дека ти ја наместиле за да станеш улав. 3. Улава во стремежот а улава и кога е заситена, похотата секогаш го бара и наоѓа екстремното; восхитот го искусила и со силен јад е закитена, првин ужива стрвно а потоа плаче во темното. 4. Сето ова се знае ама сепак јас вака би рекол: одбегнувајте го рајот што води до овој пекол. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 129   Th’ expense of spirit in a waste of shame Is lust in action, and till action, lust Is perjured, murd’rous, bloody, full of blame, Savage, extreme, rude, cruel, not to trust, Enjoyed no sooner but despisиd straight, Past reason hunted, and no sooner had, Past reason hated as a swallowed bait On purpose laid to make the taker mad; Mad in pursuit, and in possession so, Had, having, and in quest to have, extreme; A bliss in proof, and proved, a very woe; Before, a joy proposed; behind, a dream. All this the world well knows, yet none knows well To shun the heaven that leads men to this hell. ======== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.128 1. Кога ти, мојот мил музички извор што не сопира, врз она благословено дрво населено со жив звук со твоите слатки прсти типките нежно ги допираш, многупати жиченото согласје го збунува мојот слух. 2. Болно им љубоморам на типките, дури до клетва, оти страсно ти ги бакнуваат прстите, тоа го знам, додека моите сироти усни, желни за таква жетва, црвенеат немоќни да го спречат тој блуден срам. 3. Скокотливи да се, природата да си ја сменат, а и местото со тие растанцувани типки диви, врз кои на прсти чекориш ти, љубената жена, правејќи мртво дрво поблажено од усни живи. 4. На дрските типки среќата не сакам да им ја грубам, дај им ги прстите а мене твоите усни да ги љубам. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 128   How oft when thou, my music, music play’st Upon that blessиd wood whose motion sounds With thy sweet fingers, when thou gently sway’st The wiry concord that mine ear confounds, Do I envy’ those jacks that nimble leap To kiss the tender inward of thy hand, Whilst my poor lips, which should that harvest reap, At the wood’s boldness by thee blushing stand. To be so tickled they would change their state And situation with those dancing chips, O’er whom thy fingers walk with gentle gait, Making dead wood more blest than living lips. Since saucy jacks so happy are in this, Give them thy fingers, me thy lips to kiss. ========== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.127 1. Од старо време црното за убаво не го бројат зашто на убавината не и` прилега за храм. Но сега некои вешти и од црно убавина кројат и таа е наклеветена со копилјарски срам. 2. Штом секоја рака на природата и` стана ортак, и со уметничките маски од грдо убавина прави, правата убавина чмае надвор од светата порта избркана како проста во немилост да се дави. 3. Па така, љубовницата ми е со очи како гавран, веѓи и клепки костимосани и` изгледаат тажни, како на некој што неубав роден, убавина навра ко чорап, измамна творба со вредности лажни. 4. Сепак, тие очи натажени така убаво и` стојат што секој вели сите жени очите така да ги бојат. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 127   In the old age black was not counted fair, Or if it were, it bore not beauty’s name. But now is black beauty’s successive heir, And beauty slandered with a bastard shame. For since each hand hath put on nature’s pow’r, Fairing the foul with art’s false borrowed face, Sweet beauty hath no name, no holy bow’r, But is profaned, if not lives in disgrace. Therefore my mistress’ eyes are raven black, Her eyes so suited, and they mourners seem At such who, not born fair, no beauty lack, Sland’ring creation with a false esteem. Yet so they mourn, becoming of their woe, That every tongue says beauty should look so. ===== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833