Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.87 1. Збогум, ти си премногу драгоцена за да си моја и, веројатно е, сега вредноста си ја знаеш самата. Со попис на атрибути што над сите други стојат ти го ликвидира мојот главен влог и сета камата. 2. Смеам ли да те држам заради твоја волја добра? И за таквата ретка среќа, каква заслуга ти праќам? Ти ми се обврза а ни грам причина не се собра па така мојата лиценца за тебе кај тебе ја враќам. 3. Ти не знаеше колку вредиш кога сама ми се даде а исто така ти згреши и за мојата персона бедна; па затоа, твојот мил подарок од заблудата си јаде и кај тебе го враќам за да просудиш уште еднаш. 4. Нека биде сето ова како бајка што се чита - си легнав како крал, се разбудив како питач. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 87   Farewell, thou art too dear for my possessing, And like enough thou know’st thy estimate. The charter of thy worth gives thee releasing; My bonds in thee are all determinate. For how do I hold thee but by thy granting, And for that riches where is my deserving? The cause of this fair gift in me is wanting, And so my patent back again is swerving. Thyself thou gav’st, thy own worth then not knowing, Or me, to whom thou gav’st it, else mistaking; So thy great gift, upon misprision growing, Comes home again, on better judgment making. Thus have I had thee as a dream doth flatter: In sleep a king, but waking no such matter. =========== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.86 1. Беше ли надуено гордо едро стихот негов велик, врзан како драгоцен плен за твојта гусарска каста тоа што во умот мој ги затвори мислите мои зрели правејќи ја гроб матката каде требаше да растат? 2. На духот негов, му суфлираше ли некој друг дух да се искачи на врв од кој бев смртно столчен? Не, не дочул тој од ноќни компањони вешт слух од помош да му е за стихот мој да биде смолчен. 3. Не, таков љубезен и фамилијарен дух немало за неговиот ноќен галеб со знаење да го клука; над мене победничко дефиле не се спремало и јас од такви мистерии и страв не бев спукан. 4. Едноставно, нели, ситуацијата стана јасна - штом ти неговиот го вдоми – мојот спласна. =================== А ова е оригиналот: Sonnet 86 Was it the proud full sail of his great verse, Bound for the prize of all too precious you, That did my ripe thoughts in my brain inhearse, Making their tomb the womb wherein they grew? Was it his spirit, by spirits taught to write Above a mortal pitch, that struck me dead? No, neither he, nor his compeers by night Giving him aid, my verse astonishиd. He, nor that affable familiar ghost Which nightly gulls him with intelligence, As victors of my silence cannot boast. I was not sick of any fear from thence; But when your countenance filled up his line, Then lacked I matter, that enfeebled mine. ========
Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.85 1. Мојта муза со врзан јазик сеуште манири тера додека туѓи поеми богато составени те фалат со буквите позлатени од нивните вешти пера, во фрази што сета комора на музи им ги дала. 2. Сал со добри мисли сум дур други зборој пишат и како неписмен ѓакон се придружувам со `амин` кон секоја пофална химна што те зела на нишан од префинетото перо пред кое моето се срами. 3. Слушајќи како те фалат, `ваистина`си велам, најпофалниот збор, од мене и повеќе ќе земе; со мисли те љубам но во јавност не ги делам, зашто зборот е сал китка а мислата му е семе. 4. Така, другите почит заслужуваат за силниот здив но моите неми мисли зборуваат посилно и од нив. =================== А ова е оригиналот: Sonnet 85 My tongue-tied muse in manners holds her still, While comments of your praise, richly compiled, Reserve their character with golden quill And precious phrase by all the muses filed. I think good thoughts, whilst other write good words, And like unlettered clerk still cry “Amen” To every hymn that able spirit affords, In polished form of well-refinиd pen. Hearing you praised, I say “’Tis so, ’tis true,” And to the most of praise add something more; But that is in my thought, whose love to you, Though words come hindmost, holds his rank before. Then others for the breath of words respect, Me for my dumb thoughts, speaking in effect. ============ Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.82 1. Велам дека никогаш не ти треба цртање веѓи ниту дека на твојата убавина и`е нужна поза. Мислам дека си ги надминала тие лити меѓи каде поетската јаловост нуди козметичка доза. 2. Не би поднел да бидам репортажен слаткар кога ти самата ни обезбедуваш доказ во живо за колку ногата на модерното перо е кратка да следи вредност со постојано растечко ниво. 3. Молкот мој, за тебе е грев и ти си нажалена, глупост стана она кое треба да е моја слава. Со молчењето убавината ич не ти е смалена а другите ѓоа живот ти дале а гроб ти прават. 4. Повеќе живот има во едно од твоите убави очи отколку што би смислиле двајца поети од почит. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 83     I never saw that you did painting need, And therefore to your fair no painting set. I found, or thought I found, you did exceed The barren tender of a poet’s debt. And therefore have I slept in your report, That you yourself, being extant, well might show How far a modern quill doth come too short, Speaking of worth, what worth in you doth grow. This silence for my sin you did impute, Which shall be most my glory, being dumb. For I impair not beauty, being mute, When others would give life, and bring a tomb. There lives more life in one of your fair eyes Than both your poets can in praise devise. ========= Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

    Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.82 1. Со мојата или со било чија муза, не си во брак па слободно игнорирај што поетите ќе кажат; во книгите нивни посветата е молепствен знак за да им доделиш благословена патронажа. 2. Ти си убавица, но и полна со мудро знаење дека напати за пофалба останувам без збор и затоа помислуваш да бараш ново ткаење, некој повешт поет да те наслика на кафиор. 3. Постапи и така, љубена; а сепак тоа ќе биде измислица напрегната и реторика што лаже; ти си вистинска а не дречлив призрак ѕиден и само јас сум пријател што вистина ќе каже. 4. Нека ги за грдите тие негови ангели и седми неба, тие слики за тебе би биле измама што не ти треба. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 82   I grant thou wert not married to my muse, And therefore mayst without attaint o’erlook The dedicated words which writers use Of their fair subject, blessing every book. Thou art as fair in knowledge as in hue, Finding thy worth a limit past my praise, And therefore art enforced to seek anew Some fresher stamp of the time-bett’ring days. And do so, love; yet when they have devised What strainиd touches rhetoric can lend, Thou, truly fair, wert truly sympathized In true plain words by thy true-telling friend. And their gross painting might be better used Where cheeks need blood—in thee it is abused. ========== Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833  

    Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.81 1. Сеедно со кој од нас попрво црви ќе се гостат, и кој кому со епитаф ќе го згрее гробот ладен, смртта ќе мора да живее со вистина проста: споменот за тебе заборавот нема да го краде. 2. Тогаш светот ќе ме заборави во мало собиче ама твоето име ќе го следи бесмртна почит. Земниот знак за мене ќе биде гробот обичен а споменик твој ќе бидат и сите човечки очи. 3. Кога во иднина сите патишта ќе се изодени, твој споменик ќе бидат моите стихови фини, за кои очите за читање сеуште не се родени, ниту има јазици за да те рецитираат на бини. 4. Во почитта за тебе, на луѓето ќе им запира здивот, секогаш во нив ќе живееш како есенција за живот. =================== А ова е оригиналот: Sonnet 81 Or I shall live, your epitaph to make, Or you survive, when I in earth am rotten, From hence your memory death cannot take, Although in me each part will be forgotten. Your name from hence immortal life shall have, Though I, once gone, to all the world must die. The earth can yield me but a common grave, When you entombиd in men’s eyes shall lie. Your monument shall be my gentle verse, Which eyes not yet created shall o’er-read, And tongues to be your being shall rehearse When all the breathers of this world are dead. You still shall live—such virtue hath my pen— Where breath most breathes, ev’n in the mouths of men. ======= Сите 154 Шекспирови сонети на б`лгарски, во препев на Владимир Свинтила, можете да ги читате на овие линкови: 
http://online-books.freeforumonline.com/forum-f8/topic-t21.htm
http://chitanka.info/lib/text/2833

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.80 1. О, кога за тебе пишувам, колку веќе ми се лоши знаејќи дека од тебе се инспирира подобар поет и во пофалба на твоето име сите сили ги троши за кај тебе тепкаво да испадне воспевањето мое. 2. Ама, бидејќи твојата вредност е океан огромен, по неговата морска шир многу бродови минат, па, иако подолен од сите, и мојот брод скромен, товарен со моите желби за тебе, шетка за инат. 3. Да пловам, твојата и најплитка вода ми е мамец додека оној врз немерлива твоја длабочина јава; или, јас речиси потопен, безвреден сум чамец а тој е стојно изграден, со величие и горда слава. 4. Знам, ако тој цвета а мене ме отфрлиш грубо, дека сето ова се случува заради мојата љубов. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 80   O how I faint when I of you do write, Knowing a better spirit doth use your name, And in the praise thereof spends all his might, To make me tongue-tied speaking of your fame. But since your worth, wide as the ocean is, The humble as the proudest sail doth bear, My saucy bark, inferior far to his, On your broad main doth willfully appear. Your shallowest help will hold me up afloat, Whilst he upon your soundless deep doth ride; Or, being wracked, I am a worthless boat, He of tall building and of goodly pride. Then, if he thrive and I be cast away, The worst was this: my love was my decay. =========

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.79 1. Кога само јас бев тој што за помош те моли, со милоста твоја нежна ечеше мојата рима; но сега е без грација а со скудност што боли, музата ми се умори, на друг отстапи примат. 2. Признавам, љубов слатка, заслужуваш напор подобар поет од мене да те опее како тема но сепак, таа академност ќе ја платиш скапо зашто тој твори со тоа што од тебе го земал. 3. Тој ги зајми твоите атрибути, зборовите ги краде, убавина тој не твори туку од твојот лик ја прима; тој тебе те копира и може само она да ти го даде што како твоја доблест ти самата веќе го имаш. 4. Затоа не благодари му за тоа што убаво те фатил бидејќи тој тоа го должел и требало да ти плати. =================== А ова е оригиналот: Sonnet 79 Whilst I alone did call upon thy aid, My verse alone had all thy gentle grace, But now my gracious numbers are decayed, And my sick muse doth give another place. I grant, sweet love, thy lovely argument Deserves the travail of a worthier pen, Yet what of thee thy poet doth invent He robs thee of and pays it thee again. He lends thee virtue, and he stole that word From thy behavior; beauty doth he give And found it in thy cheek; he can afford No praise to thee but what in thee doth live. Then thank him not for that which he doth say, Since what he owes thee thou thyself dost pay. ==============

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.78 1. Како моја муза те повикував јас толку често и добивав помош убава без да ми се лутиш та и секое друго перо го посака моето место за под твојата добрина поезијата да му цути. 2. Твоите очи, што и на немиот се поттик за песна, а на тешката несмасност до небо лет да проба, на учените крилја нови пердуви се за да блеснат, давајќи им двојна милост и величие без злоба. 3. Но, јас сум погорд на песните што ги творам бидејќи се под твое влијание и од тебе родени. Кај другите ти подобри тек-тук неколку збора колку да се рече и они од милост се погодени. 4. Само твоја заслуга е што, иако си бев дибек, летнав и повисоко од твоето најучено либе. =================== А ова е оригиналот: Sonnet 78 So oft have I invoked thee for my muse, And found such fair assistance in my verse, As every alien pen hath got my use, And under thee their poesy disperse. Thine eyes, that taught the dumb on high to sing, And heavy ignorance aloft to fly, Have added feathers to the learnиd’s wing And given grace a double majesty. Yet be most proud of that which I compile, Whose influence is thine and born of thee. In others’ works thou dost but mend the style, And arts with thy sweet graces gracиd be; But thou art all my art, and dost advance As high as learning my rude ignorance. =========

    Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.49 1. Се подготвувам за она време и немила глетка кога ќе те видам намрштена врз моите маани; кога твојата љубов ќе направи завршна сметка и ќе повика ревизија без биење на камбаани. 2. Чекам кога ќе ме одминеш како да сум грешен и едвај ќе ме поздрави сонцето на твоето око; кога љубовта, преобратена од она што беше, ќе бара причини да остане во сериозен спокој. 3. Спремен сум за одбрана и цврсто сум вкопан во сознанието за мојата испустена вредност но раката моја се крева против својот стопан во твоја одбрана да напуштиш ваква бедност. 4. Да ме напуштиш мене беден ги имаш сите права бидејќи за да ме сакаш не дадов причина здрава. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 49   Against that time (if ever that time come) When I shall see thee frown on my defects; Whenas thy love hath cast his utmost sum, Called to that audit by advised respects; Against that time when thou shalt strangely pass, And scarcely greet me with that sun, thine eye; When love, converted from the thing it was, Shall reasons find of settled gravity; Against that time do I ensconce me here Within the knowledge of mine own desert, And this my hand against myself uprear To guard the lawful reasons on thy part: To leave poor me, thou hast the strength of laws, Since why to love I can allege no cause. ======

  Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.48 1. На пат пред да тргнам, да се обезбедам сакав и сиот мој имот на осигурани места го ставив, да ме чека заштитен од нечија крадлива рака, под надзор и зад резиња, катинари и брави. 2. Само ти, што си повредна од сиот мој накит и слатка радост и ќеф, остануваш тежок јадец; ти, најдоброто од најдрагото, ми отвори маки оти те оставам како плен на вулгарен крадец. 3. Не те ставив во касела, ти не си заклучена, таму си кајшто, иако те нема, лекуваш благо: во прегратката на градиве што си е научена да влегуваш и излегуваш како тебе ти е драго. 4. И оттаму ќе бидеш украдена, дури и да те заградам, оти и чесноста би била крадец за толку мила награда. =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 48   How careful was I, when I took my way, Each trifle under truest bars to thrust, That to my use it might unusиd stay From hands of falsehood, in sure wards of trust. But thou, to whom my jewels trifles are, Most worthy comfort, now my greatest grief, Thou best of dearest, and mine only care, Art left the prey of every vulgar thief. Thee have I not locked up in any chest, Save where thou art not, though I feel thou art, Within the gentle closure of my breast, From whence at pleasure thou mayst come and part; And even thence thou wilt be stol’n, I fear, For truth proves thievish for a prize so dear. ============

    Ова е мој препев на Шекспировиот сонет бр.46 1. Моите очи и моето срце на смрт завојуваа за освоеното од тебе како глетка да го делат; очите твоја нова слика само за себе чуваат а срцето вели дека ти само во него си цела. 2. Срцето бара првенство да ти биде чувар, на безбедно затворена и од очите скраја; но тие велат таквиот став е логика глува оти љубовта се зачнала од нивната маја. 3. Да се реши спорот, поротници се избрани, истрагата ќе ја спроведат мислите мудри; пресуда ќе ги смири завојуваните страни, да нема причина еден на друг да се удри. 4. И правдата на очите твојата убавина им ја даде а на срцето – твоето срце (за друг да не го краде)! =================== А ова е оригиналот:   Sonnet 46   Mine eye and heart are at a mortal war How to divide the conquest of thy sight; Mine eye my heart thy picture’s sight would bar; My heart mine eye the freedom of that right. My heart doth plead that thou in him dost lie, A closet never pierced with crystal eyes; But the defendant doth that plea deny, And says in him thy fair appearance lies. To ‘cide this title is empanellиd A quest of thoughts, all tenants to the heart, And by their verdict is determinиd The clear eye’s moiety and the dear heart’s part: As thus—mine eye’s due is thy outward part, And my heart’s right, thy inward love of heart. ============